MAN EN VROUW ONDER HET VUUR VAN VROME EMANCIPATIE

Terwijl er een rechtszaak loopt omtrent de stopgezette overheidssubsidie aan de SGP - stopgezet vanwege haar vrouwenstandpunt - en terwijl de ChristenUnie om andere redenen onder vuur ligt, zijn orthodoxe en vrome opinieleiders bezig de gelovigen te bewerken met verkapte emancipatieverhalen.

De theologen Van Sliedregt en mevrouw Buitink-Heijblom hielden hiertoe samen een pleidooi in het Reforamtorisch Dagblad waarin een oproep werd gedaan tot een herwaardering van de positie van de vrouw in maatschappij en kerk. Ze deden dit in een interview naar aanleiding van een gezamenlijk boek: Vrouwen in de kerk. Mijn reactie is gebaseerd op dit interview dat ook op internet te lezen is [1].
De twist over de vermeende gelijkwaardigheid van man en vrouw bij volk en kerk is een spiegelgevecht waartoe reeds de Frankfurter Schule heeft opgeroepen [2]. Het heeft lang geduurd, maar nu hebben de neo-marxisten de kritische neo-puriteinen zover dat zij binnen hun zogenaamde calvinistische kaders de culturele revolutie ontketenen met behulp van een kunstmatig proletariaat. Neocommunisten vermommen zich als kritische SGP-vrouwen, om de laatste resten van het klassieke leven te overheersen en uit te schakelen. Het geprojecteerde zelfbeeld van de moderne SGP-er is dat van het onderdrukte slachtoffer. De verblinding van iemand als dr. C. van Sliedregt gaat zover dat hij zich in zijn vooroordeel niet laat corrigeren door het feit dat de dochters van Zelafead een erfenis ontvingen van hun vader.

Allerlei mensen laten zich tegenwoordig wijsmaken dat zij lijden aan verdringing. Het politiekcorrecte zelfbeeld van de moderne vrouw is dat zij lijdt onder een verdrukking van enkele duizenden jaren. Maar anno 2007 begint de vrijheid te dagen, want met de bestrijding van de Afghaanse taliban kan mooi meteen de SGP als een taliban-op-klompen worden weggezet en verwoest. De liberale totaaloorlog die dient tot vestiging van gelijkheid, vrijblijvendheid en het recht van de sterkste staat, heeft een nieuw hoofdkwartier gevestigd in quasi-staat¬kundig gereformeerde gelederen. Vanuit dit nieuwe zenuwcentrum wordt gestreden met het leugenachtige wapen van de indoctrinatie.

Het duo Van Sliedregt en Buitink-Heijblom maakt zich sterk voor de culturele revolutie van de vrouw. Cees van Sliedregt dwingt de vrouw op het reformatorische oorlogsveld om een inhaalmanoeuvre te maken. Wie niet in emancipatie gelooft, is immers maar een achtergebleven patriarchale onderdrukker. En dan mis je volgens Van Sliedregt de boot naar het utopia van een toekomstige heilstaat. Gelukkig voor ons echter dat Van Sliedregt "het koninkrijk'' wel reeds ziet naderen, dus als wij hem en Buitink-Heijblom maar trouw volgen op dit pad komt het vast goed. Dat dit koninkrijk wat Cees aan ziet komen, gewoon de oude illusie van de doorbraaktheologie en bevrijdingstheologie is, kan aan een RD-lezer niet zijn ontgaan. Het progressieve vooruitgangsoptimisme laat zich slechts vestigen op de puinhopen van de voorgegeven normale orde van man en vrouw. Met zachte hand tracht dit duo ons van onze vastigheid te beroven.

Door Buitink-Heijblom wordt het dwaallicht van onze moderne westerse maatschappij misbruikt om ons van de vastheid van onze verworteling in Israël te beroven. Haar onbewezen hypothese is dat de westerse maatschappij als seculiere staat echt bestaat. Als wij niet in Israël maar in de westerse maatschappij ingelijfd zijn, ja, dan moet de Bijbel losgemaakt worden van ons volksleven en van de oude onveranderlijke aardse werkelijkheid waarin wij leven. Buitink-Heijblom creëert en verdedigt de illusie van een seculiere staat. Daarom moet zij het kwaad van de secularisatie beschermen alsof het een wettige bestaansvorm zou zijn. Haar exegese is ideologisch verkleurd. De maatschappij neemt de bepalende positie in bij het Schriftverstaan van Buitink-Heijblom. Haar fata morga¬na is een maatschappij waarin andere regels gelden dan in de kerk. In de kerk geldt de scheppingsorde, maar niet daar buiten. Bestaat er volgens dit tweetal dan een tweede werkelijkheid? Wie zijn de scheppers van die nieuwe ''werkelijkheid'' die ''de'' maatschappij is? Daar behoeven we echt niet ver voor te zoeken: Marcuse.

Van Sliedregt verlaagt Genesis 3 tot een hoofdstuk dat slechts geldt in een bepaalde periode. Hij wil ons wijsmaken dat wij verder gekomen zijn. Dit is typisch moderne theologie, waarmee je bij voorbeeld ook boven Paulus uit zou kunnen groeien, zoals linkse theologen decennialang geroepen hebben. Zij deden dit met behulp van dwangmatige, revolutionaire kreten zoals die van nieuwe gelijkheid, acceptatie, nieuwe liefde en tolerantie tegenover de eeuwige onveranderlijke geboden. Thans volgen uitgeholde neo-orthodoxen ditzelfde paadje.

Anderzijds wordt Genesis 3 door Van Sliedregt misbruikt, want hij verheft relatiebreuk, tegennatuurlijkheid en bondsbreuk tot realiteit. De zonde is bij Van Sliedregt een ZIJN geworden in plaats van een NIET-ZIJN. Het kwade van de breuk is immers in werkelijkheid niet de aanwezigheid maar de afwezigheid van het goede. Maar Van Sliedregt neemt de zonde niet serieus omdat volgens hem het kerkendom alles in huis heeft om de samenleving te bestralen, en om Gods bedoeling te realiseren in de samenleving. De kerk deelt de gaven dus uit aan wie in het program van dit duo gelooft. Wie hun weigert te volgen doet kennelijk zichzelf en anderen tekort, willen zij ons op de mouw spelden. Wie nog niet ziet dat het emancipatiestreven recht op voorrang heeft, krijgt een laatste kans door bij Van Sliedregt en Buitink-Heijblom in de leer te gaan. Jammer dat zij nog in actie moeten komen, want als wij in de jaren-'60 onze oren niet toegestopt hadden naar de neo-orthodoxen en midden-orthodoxen, dan hadden Van Sliedregt en Buitink-Heijblom zich de moeite kunnen besparen om ons aan te zeggen dat wij tekenen van het koninkrijk moeten oprichten door middel van rolverdeling en emancipatie. Ach, wat jammer dat we niet reeds beter naar H. Berkhof en K.H. Miskotte en anderen geluisterd hebben, eerder. Kennelijk hebben we een inhaalslag gemist, een progressieve kans is blijven liggen tot op heden. Wat mogen we dan dankbaar zijn voor de service die het huidige duo ons biedt. Zij helpen ons er snel doorheen om te werken aan de bevrijding van onszelf. Met behulp van spiritueel gevoel komen hoogbekeerde mensen vrij snel boven de oude werkelijkheid uit. Utopia, wie weet is nergens toch ergens. Je moet je dan wel los durven maken uit de eeuwige en oudtestamentische werkelijkheid, om de existentiële sprong te wagen in het nihilum van de tegen¬woordige westerse maatschappij.

Van Sliedregt tornt vroom en voorzichtig aan de Heilige Schrift, want hij stelt zich daar heersend tegenover. Heer¬send is de vrome, autonome, plooibare mens die zich kan voorstellen dat je vrijmoedigheid hebt om het gezag te verwerpen, maar die zich ook kan voorstellen om begrip op te brengen voor het oude gezag. Fijn, Cees, dat de waarheid (nog) getolereerd wordt door een man met zoveel hoog spiritueel inzicht, al zal daar best een eind aan komen, want van mensen zoals Job Cohen konden we ook niet eisen dat zij eindeloos clementie blìjven betrachten tenslotte. Wij zullen de korte adempauze die dit soort voortrekkers ons gunt efficiënt moeten gaan gebruiken, om door middel van een hersenspoeling samen met Van Sliedregt en Buitink-Heijblom tot ongeloofsrelativisme, ergo tot geloofsafval te geraken.

Het is weer even mode namelijk, om het volk door middel van indoctrinatie een stukje vooruit te brengen op het pad van rationele vooruitgang door middel van vrouwonvriendelijke emancipatie. Want vrouwvijandig is het wat Van Sliedregt en Buitink-Heijblom te berde brachten. De vrouw bekleedt als hulp van de man een ereplaats. Zij loopt hem niet voor de voeten, maar zij is zijn redster als hij zou falen. Wie met veronachtzaming van mannelijkheid en vrouwelijkheid de taken a priori gaat herverdelen, tornt aan de orde, loochent Gods Woord en onteert de vrouw. Wie de vrouw verwisselt met de man onteert de vrouw, haalt haar naar beneden en legt haar de verantwoordelijkheid op die niet zij maar haar man te dragen heeft. Haar ereplaats van ''hulp'' wordt haar ten onrechte ontnomen door middel van ontvrouwelijking, vermannelijking en gelijkschakeling. Emancipatie, en dan nog wel als geprogrammeerde inhaalslag, is een oorlogsverklaring van vrouwen ààn vrouwen. Laten Van Sliedregt en Buitink-Heijblom hun oorlog elders voeren, maar niet op het reformatorische veld. Of zien zij niet dat de gebieden waar in de jaren-'80 de emancipatiestrijd reeds voltooid is, nu volledig geërodeerd en ontvolkt zijn?! Niet het verwachte ''koninkrijk'' is opgebloeid, maar de aarde is ontheiligd in werkelijkheid! Wie als theoloog lijdt aan kortzichtigheid, moet zichzelf niet wijsmaken dat hij heldhaftig is door op reformatorisch veld de laatste restanten van echt leven en van getrouw, volgzaam kerkvolk te mobiliseren voor de emancipatiestrijd. Het is immers duidelijk geworden dat hiermee het einde van dit veld in zicht gekomen is. Niet het koninkrijk bloeit op, maar er treedt vergiftiging op van de aarde, de gewetens en de zintui¬gen van het volk door deze aangepaste, naïeve theologen.

Zo heb je tegenwoordig allerlei nepdeskundigen die ieder een klein terreintje van het cultureel revolutionaire oorlogsveld voor hun rekening willen nemen. Zij werken niet altijd samen, maar zij bestrijden elkaar nooit. Dit soort mensen houdt stilzwijgend elkaar de hand boven het hoofd. Zie hen vechten, zij slaan met hun zwaard driftig in de lucht. Allerlei nepdeskundigen voeren eenzelfde schijngevecht uit op fronten zoals: orgaanroof, medezeggenschap, babyhandel, gelijkheidsdwang, kloneren, bezitsafschaffing, sodomie, tolerantie-als-confessie, enzovoorts.

Vrouwen dienen te zijn wie zij zijn: vrouw. De vrouw is de hulp van de man. Zij loopt hem niet voor de voeten, en de man laat zijn zware verantwoordelijkheid niet op de vrouw neerkomen, maar de vrouw is hulp omdat het voor hem nodig is, naar Goddelijke inzetting. Daarom geldt overal dat de werkelijkheid moet werken. Er bestaat geen ideologie die verandering in de werkelijkheid kan aanbrengen. Jammer voor de naïeve vertegenwoordigers van het ijdele idee.

Noten

[1] De les van de koningin van Scheba in Reformatorisch Dagblad d.d. 5 november 2007)
[2] De Frankfurter Schule is een invloedrijke cultureel-Marxistische stroming die inzet bij een radicale maatschappijvernieuwing door oude, beproefde en klassieke structuren radicaal onder kritiek te stellen en verdacht te maken als onderdrukkend, vervreemdend en achterhaald.

N.B. Een vergelijkbaar geluid als dat van Van Sliedregt en mevrouw Buitink-Heijblom was te lezen in de Twentse krant Tubantia. Hier volgt mijn reactie op de uitspraken van mevrouw Bakker in deze krant:
SGP-VROUW; In Tubantia van 5 november 2007 stelt Mariëtte Bakker uit Kampen dat een regeerambt voor de vrouw niet aanwezig is in de kerk, maar volgens haar kan een SGP-vrouw wel premier worden. Welnu, dan slaat zij twee vliegen in een klap. Enerzijds wekt Bakker de indruk dat er voor haar kerkelijke achterban niets te vrezen is. Anderzijds verzwijgt zij echter dat een vrouw als premier wel over de kerk regeert, omdat de kerk net als een goededoelenorganisatie onder moderne staatsmacht wordt gehouden in deze tijd. Zijn de diaconale doeleinden niet politiekcorrect, dan wordt de kerk eenvoudigweg geschrapt van de lijst van erkende goededoeleninstellingen. Houdt een diaconie streng toezicht op het uitdelen van kerkgelden, omdat er arme tijden kunnen aanbreken voor vrouwen en kinderen, dan beslist de machtstaat dat de diaconie teveel in kas heeft. Tussen haakjes: Worden de pensioenmiljarden zomaar risicovol belegd door de staat, dan kraait daar geen ootmoedige SGP-haan meer naar. Wordt er in de kerk niet politiekcorrect gepreekt naar haar zin, dan kan zij de kerk laten sluiten op grond van vermeende haatzaaierij, want gelijkwaardigheid staat bij Bakker bovenaan. De oproep tot concrete bekering betekent dan een misdaad omdat er zogenaamd ongelijkwaardigheid wordt betracht door de ambtsdragers. Ondertussen heeft feministe Bakker haar achterban zand in de ogen gestrooid, want de realiteit is geheel anders. De kerk is nu ten onrechte onderhorig gemaakt, doordat haar geloof en haar geld staatsgoedkeuring vereisen om voor legaal te kunnen doorgaan. Er is nu geen sprake meer van onderscheid tussen de twee brandpunten van kerk en staat binnen de ene ellips van het christelijke Europa, want de moderne machtstaat beslist zelf over de wettigheid van een kerkelijke ambtsdrager. Wie conform de moderne "belijdenis" van de westerse democratie voor een legale gelovige mag doorgaan, en wie niet als gelovige mag worden beschouwd in Nederland, wordt alleen door de moderne staat uitgemaakt. Een SGP-vrouw zal dus wel terdege over de ambtsdragers regeren als premier. Nederland, let op uw zaak.