GEEN ONTVLECHTING VAN HET LEDENBESTAND

De laatste tijd horen wij van plannen om het ledenbestand van de Nederlandse Hervormde Kerk uit elkaar te gaan halen. Het is de PKinN die deze gedachte oppert. Zij willen de namen van Samen op weg-mensen en Nederlandse hervormden uit elkaar halen. Dit kan in het geval van de Nederlandse Hervormde landskerk helemaal niet.

In de begintijd van de oprichting van de zogeheten Bataafse Republiek (vanaf 1795) kon er ook geen ontvlechting aangebracht worden in het register, tussen Oranjegezinden en patriotten. Dat zou anders betekenen dat er twee Nederlanden en twee volken waren overgebleven, hetgeen ondenkbaar is. In een 'Franse tijd' gaat de hoop slechts uit naar herstel van Neerlands naam en zaak. Patriotten zijn als Nederlanders strafbaar wegens ontrouw of verraad. De anderen vallen in een tijd van ontwrichting niet buiten het schip van de natie, dat zou de wereld op zijn kop zijn. Het volk blijft naar recht één geheel.

Geen enkele vreemde macht is bevoegd om op Nederlands grondgebied een tweedracht te bewerken wat door middel van lidmatenontvlechting gebeurt anno 2006. Een centrale vraag is: waar blijven de Nederlandse hervormde geboorteleden allemaal in het algemeen? Hier wringt de schoen. Deze mensen vallen namelijk buiten het gezichtsveld van moderne kerkmanagers. Zij gaan af op de vrije wil van de sterke mens, maar de onmondige mens telt niet eens mee. Zo verwildert onze ziel, zo gaat Gods volk te gronde. Het is pure zelfvernietiging in de voortgaande lijn. Dit als gevolg van verbreking van het verbond dat reeds decennia lang vervangen wordt door allerlei moderne constructies in de vorm van maakbare en ontbindbare contracten, zoete verbroedering, bewustzijnschristendom en eindeloze “bezinning” die hun intrede deden, en die schoven het wettige kerkelijke leven aan de kant.

Velen zijn niet los van de naam Nederlandse Hervormde Kerk, hoewel sommigen toegetreden zijn tot de pluralistische beweging ter bevordering van de gelijkheid. Zeker, reeds in de zomer van 2003 merkte ik tijdens een fietstocht op de Veluwe dat een aantal gereformeerde bondsplaatsen reeds op de muziek van SoW vooruit liep, door de bordjes op hun gebouwen te wijzigen. Na '1 mei' volgden er natuurlijk nog veel meer verbrandingen van de oude bordjes NHK. Maar hier en daar zijn mensen niet gerust, zij handhaven de oude naam, en zeggen daarmee dat zij het oude ledenbestand in zijn gehéél onveranderlijk onder beheer achten te staan van het oude volk en de oude, bestaande kerk van vóór 1 mei 2004. Dit moet ook wel, anders zou het lijken alsof je de volkskerk in tweeën kunt hakken en dat je dan twee 'kerken' in meervoud overhoudt. Nee, dit is niet waar. Wie de volkskerk vernietigt, houdt alleen een geseculariseerde, zielloze en godloze staat over die zichzelf als hoogste instantie verheft op het gebied van waarheid en leugen. Tolerantie is nu de bindende anticonfessie van de nieuwe plurale ´christus´.

Onder de paraplu van de kille wantoestand mag alleen politiekcorrecte plurale religievisie heersen. Tot deze visie behoort de wil tot macht over het ledenbestand van de landskerk. Echter evenmin als een los instituut ertoe kan overgaan om het Nederlandse volk te splitsen, net zomin kan een PKinN anderszins beschikken over de lidmaten dan zoals waartoe zij van den beginne behoren. De PKinN wil als vrije kerk niet te maken hebben met het geheel van de gedoopte natie, daarom zet zij de NHK niet voort, ook juridisch dus niet, maar wil zij een zelfbewuste, missionaire PKinN zijn in plaats van landskerk. Hieruit blijkt haar separatisme, liberalisme en sektarisme. Juridische grond is afwezig omdat er een kunstmatige nieuwe schijnorde is aangelegd om dit te kunnen klaarspelen. Van een beëindiging van de NHK kan geen sprake zijn, want dat zou opheffing van ons eigen bestaande volk betekenen. Slechts usurpators en vooruitgangsdenkers in de geest van Mao en Stalin dromen dat zij een 'nieuw volk' kunnen opstarten. Uit het ontkennen van het wettige oude bestaande volk blijkt de immoraliteit der hedendaagse onkerkelijke pluralisten. Zij trachtten de wereld te verbeteren omdat zij met het bestaande recht niet tevreden waren. Zij sluiten de ogen voor de werkelijkheid, zij verklaren hun droom voor wettig, en beoordelen de dingen niet meer juridisch doch overeenkomstig hun kunstmatige wederrechtelijkheid. Vanuit een wil tot macht verklaren zij de NHK als afgedaan, opgedeeld en overgenomen door een nieuw bedrijf. Als dat kon, dan zou de Nederlandse kroon ook overgenomen kunnen worden door bij voorbeeld een losse commissie voor gelijke behandeling of iets dergelijks. Dit onthult de waanzin van een ´ontvlechting´.

Sinds de ontwijding van de landswerkelijkheid kunnen er slechts zichzelf opbrandende genootschappen aangetroffen worden onder het uiteindelijke bewind van een nieuwe, plurale 'christus'. Deze is een Baäl-berith onder wiens macht 'nog' plek en ruimte was voor de dienst des HEEREN. De profeten hebben dit ontkend, het is immers in strijd met het oude, bestaande recht, het vloekt met de werkelijkheid. Wie niet in de onveranderlijke orde gelooft, blijft twijfelen en denkt de landskerk aan mootjes te kunnen hakken. Op wiens verantwoordelijkheid menen de kerkmanagers dit alles, en nog veel meer, te moeten verrichten? Het is tijd om te ontwaken uit deze verdoving, want wij worden onveranderlijk geregeerd bij de gratie van de Drieënige God. Hij lacht om het redeneren van de trouwelozen.

Wat betekent dit voor ons in 2006? In de praktijk betekent het dat de PKinN dient te verstaan dat het totale ledenbestand door haar onaangetast gelaten moet worden, want het is het ledenbestand van de landskerk. Zulk leden­bestand van de NHK mag niet van karakter veranderd worden, en kan dus niet onder het beheer van een PKinN vallen. De PKinN is niet alleen pluraal van aard, in plaats van eenduidig gereformeerd zoals de landskerk, maar bovendien werpt de PKinN de geboorteleden, en daarmee de nageslachten, overboord. Het verbond dat ook in het lidmatenbestand van de NHK tot uitdrukking komt, is bij een PKinN niet in goede handen, omdat zij het verbond heeft ingeruild voor een vrije 'keuzekerk'. Zij eist van heel de kerk dat zij zich laat transformeren van volkskerk tot denominatie. De laatste sacrale resten moeten zodoende uit de huidige samenleving verwijderd worden.

Het kan niet zo zijn dat de PKinN het recht heeft om het ledenbestand dat zij in beheer neemt, aan te passen aan haar nieuwe, on-vaderlandse en on-hervormde gedachtegoed. De PKinN kan verstaan dat het oude ledenbestand in totaliteit niet het hare is, maar dat zij het ledenbestand nu en in de toekomst onaangetast moet laten vanwege het karakter en de eenheid van de oude, bestaande volkskerk. De PKinN mag zichzelf niet boven het recht plaatsen, hieraan kan geen nihilistisch machtsprincipe van een wederrechtelijk handelende moderne rechter ook maar iets veranderen. Geen rechter of kerkmanager kan zich boven het recht verheffen, evenmin zijn eigen moderne ideologie boven het recht tot 'recht' verheffen, want anders zouden er twéé 'rechten' zijn. Een rechtsverkrachting staat gelijk aan opstand en is een aanzet tot oorlog tegen zichzelf en tegen ons eigen land, vanwege de eigen rechts­orde.

Het is slechts krachtens illusoire rechtsafschaffing dat een PKinN meent dat zij de Nederlandse Hervormde Kerk op één hoop kan vegen met een samenraapsel van separatis­tische kerkgenootschapjes. Het willekeurige contract dat per 1 mei 2004 zou zijn ingegaan, en wat tot een PKinN heeft geleid, is gebakken lucht, want de Nederlandse Hervormde Kerk valt rechtens buiten alle fusies en federaties, omdat het verenigingsrecht niet op de landskerk van toepassing is. In de NHK heerst het kerkrecht, in de losse verenigingen en kerkgenootschapjes daarentegen regeert officieel het verenigingsrecht. Wie dit omdraait creëert anarchie, zodat hieraan krachtens de Nederlandse geloofseed door niemand medewerking kan worden verleend.

Op publiek terrein kan immers ook geen D66 of VVD een nieuwe instantie in het leven roepen door met de Kroon een 'fusie' aan te gaan. Dat is toch paleisrevolutie, opstand en omverwerping van het wettige gezag. Er is geen gezag dat zichzelf kan opheffen door een los contract aan te gaan met enkele vrije maatschappelijk organisaties. Zo'n ingebeelde nieuwe instantie kan zich willen tooien met de naam van pluraal 'Tolerant gezag in (!) Nederland', maar het heeft de facto de plaats en de aard van het wettige gezag duister gemaakt. We zijn dan aan de willekeur over­geleverd, het recht van de sterkste geldt, de sterke leider komt dan vanzelf bovendrijven, daar kun je op wachten. Echter in werkelijkheid bestaat er geen maakbare en breek­bare fusie tussen gezag en onderdanen. Zo'n fusie-instantie mist iedere zeggenschap over anderen, het kan ook in het Nederlandse bevolkingsregister geen ontvlech­ting aanbren­gen tussen de 'toleranten' en de gewone Neder­lan­ders, evenmin als patriotten en oranjegezinden ooit 'ontvlecht' kunnen, want allen staan onder hetzelfde oude, grondleg­gende gezag. Dat een gedeelte poogt om dit omver te werpen verandert niets aan het recht zelf. Laat niemand dat voorbijzien.

Ditzelfde geldt mutatis mutandis ook voor volk en kerk. Kerkelijk gezien blijven de landskerkelijke rechten geheel uit handen van een PKinN. De PKinN is geen rechts­opvolgster van de NHK, want zij heeft een tegengesteld karakter omdat zij een nieuwe plurale 'christus' boven de eenduidige Christus aan Wie allen trouw verschuldigd zijn krachtens de Nederlandse geloofseed. De PKinN vindt dat de oude Christus er genoegen mee mag nemen dat Zijn dienst per segment 'nog' ongestoord kan plaatsvinden dankzij de paraplu van de plurale 'christus'. Dit is de waarheid op zijn kop. Het pluralisme kan immers niet beslissen over de oude Chris­tus, of Hij er 'nog' mag zijn, maar Christus veroordeelt het pluralisme omdat het een vorm van baälisme is. Het baälisme laat immers volle ruimte aan restanten van de dienst des HEEREN, want kinderen van baäldienaars kregen in Israël wel eens namen die met de HEERE in ver­band staan. Dit is allemaal normaal geacht binnen het pluralisme, maar het gevolg is dat de dienst des HEEREN onderhorig is gemaakt en dat deze derhalve verkoopbaar is geworden.

Als een PKinN de rechten van de landskerk overgenomen heeft, dan kan de PKinN deze rechten, dankzij afschaffing van het Nederlands Hervormde kerkrecht, voortaan bij volgende fusies krachtens het losse verenigingsrecht overdragen aan haar rechtsopvolgsters tot in het syncretistische oneindige. Wij zien nu dat de kerk sinds 1 mei 2004 niet eens meer zelfstandig is, maar dat er door SoW een ongod­delijke lege macht is gecreëerd, waar de kerk zich serviel onder stelt. De PKinN maakt zich schuldig aan collaboratie met on-vaderlandse en ongodde­lijke gelijk­heidsideologie. Deze ideologie dient zich aan onder be­grippen zoals 'universalisme', 'interna­tiona­lisme' of 'personalisme'.

Sinds de omwenteling van 1 mei 2004 liggen nieuwe fusies in het verschiet, de deur staat open omdat het pad 'juridisch' is gebaand vanwege de omverwerping van het oude, bestaande landskerkelijke recht. Waarom heeft het lang geduurd voordat er een PKinN van de grond kon komen? Dit kwam doordat de samenzwerenden eerst nog de 'zilveren koorde' als afgeschaft moesten gaan beschouwen. Het duurde lang om die verzonnen verbreking van de zilveren koorde bij het Nederlandse volk aannemelijk te maken, zo onver­brekelijk is het leven!

Wie Nederlands Hervormd is, laat zich niet uitschrij­ven uit het oude, bestaande lidmatenbestand van volk en kerk van vóór 1 mei 2004. Wie Nederlands Hervormd is, kent geen ander kerkgenootschap als rechtsopvolgster, want de landskerk is niet opvolgbaar. Er bestaat niets nieuws, zoals de PKinN, wat de oude vaderlandse kerk kan opvolgen, want de vaderlandse kerk kan niet zichzelf vervangen of opheffen, netzomin als het Nederlandse volk zichzelf landsrechtelijk kan vervangen of opheffen zolang als het bestaande bestaat. En anders? Welnu, zodra het bestaande niet meer bestaat is er ook geen rechtsopvolging meer mogelijk.

Wie Nederlands Hervormd is, kent geen denominationalistische, opnieuw georganiseerde PKinN staande in de plaats van een heel gekerstend volk. Het gekerstende Nederlandse volk staat onder de geloofseed, de overheden belijden Christus als de ééuwige Zoon van God van voor alle eeuwen, en zij belijden alle stukken die tot de christelijke religie behoren. De Nederlandse geloofseed sluit de dienst der hedendaagse afgoden uit in den lande. Er bestaan geen goden van mensen, ook de verkeerde uitdrukking dat Christus de God der christenen is, veronderstelt ten onrechte dat mensen hun goden uitkiezen, en dat de mens wezenlijk zijn eigen god wil zijn. De historie leert dat de mens die zijn eigen god wil zijn, zich als duivel misdraagt. Het PKinN-program opent de deur naar de tirannieke goden, omdat er een nieuwe meerduidige 'christus' aangenomen is om een geprivatiseerde en gebonden 'gereformeerde eredienst' naar eigen keuze te blijven nabootsen in de praktijk.

Het oude ledenbestand blijft dus ongeschonden bestaan naar recht, en wordt als zodanig gehandhaafd. Wie Nederlands Hervormd gebleven is, laat niet één van de oude, bestaande Nederlandse Hervormde rechten los, en hij laat zich ook niet uitschrijven door een PKinN. Het is echter de PKinN die met de gedachte speelt om degenen die de NHK niet kunnen prijsgeven, uit te schrijven zonder dat deze Neder­landse Hervormde lidmaten erom gevraagd hebben. Het zou ons zogenaamd gemakkelijker gemaakt worden, wanneer onze namen ongevraagd uit het lidmatenregister worden geschrapt. Het heeft op het eerste gezicht de schijn dat wij geen lidmaatschapsuitschrijving behoeven aan te vra­gen, maar dat is niet waar. Immers wie zich passief laat uit­schrijven stemt er wel degelijk mee in dat de PKinN daar­toe het recht heeft, en dat is niet waar. Als een PKinN het recht heeft om eigenmachtig te beschikken over onze inschrijving in het ledenregister, dan heeft een PKinN bij gevolg ook het recht om over alle andere lands­kerkelijke rechten te beschikken. Zij kan het ledenbestand niet alleen klieven, ontvlechten en verdelen, maar zij kan dan ook naar eigen believen geld en goed verdelen, namen vervreemden, enzovoorts.

Als een PKinN bij voorbeeld klaar staat met een zak geld om daarvan een gedeelte uit te delen aan mensen die geen afstand kunnen doen van de Nederlandse Hervormde rechten, dan ligt daarin een verleiding. Het scheiden van de boedel is voorwaar een lokaas waarvan sommigen reeds gehapt schijnen te hebben. De PKinN ontvangt uit deze acceptatie een verkeerd signaal, want de indruk is gewekt dat de PKinN de gestolen rechten, goederen en gelden wel mag verdelen naar believen. Dit is onjuist, want een PKinN mag niet netzo eigenmachtig geld uitdelen aan bezwaarde Nederlandse Hervormden als bij voorbeeld aan andere doeleinden, zoals een multireligieuze inburgeringscursus, een syncretistische sociaal-emotionele heropvoe-ingstraining, of een libertijnse anti-discriminatieactie.

In werkelijkheid dienen de namen in het lidmatenbe­stand, de kerkelijke gelden en alle andere rechten met rust gelaten te worden. Tot hoe lang moet de PKinN met de handen afblijven van het lidmatenregister? Hierop is het antwoord: Tot de oude toestand is hersteld, dat wil zeggen totdat het plurale baälistische rijk te gronde zal zijn gegaan. Bezwaarde Nederlandse Hervormden (in hersteld verband) staan geen uit­schrijving uit het lidmatenregister (ontvlechting) toe, zij laten evenmin toe dat andere landskerkelijke rechten tot speelgoed van ongenormeerde mensen gedegradeerd worden. De echte moeder wilde het kind niet gedeeld hebben. Dus wie van een PKinN een aanzegging ontvangt dat hij of zij uit het lidmatenregister verwij­derd wordt, antwoordt daarop dat geen PKinN enige bevoegd­heid bezit om iemand uit de oude, bestaande Nederlandse Hervormde volkskerk te verwijderen. Dit is even onbestaan­baar als wanneer mensen het in hun hoofd zouden halen om een Nederlander uit de lijst van het Nederlandse stamverband te verwij­deren door middel van een administratieve handeling in een registratiekantoor. Evenmin kan een geprivatiseerde PKinN een lidmaat verwijderen uit het getal van kerk en volk. Een dergelijke wandaad is “bij allen onlijdig en strijdig met onzer landen staat”. Er aan mee te werken zou ons mede schuldig kunnen maken aan de verwoes­ting van de volkskerk.