WAT IS NEDERLANDS HERVORMD IN HERSTELD VERBAND? EEN GELIJKENIS MET TOELICHTING

Stel u voor dat het Nederlandse leger in aanraking kwam met twee andere legertjes, en dat het Nederlandse leger besloot om met die twee vreemde legers samen te gaan. Het gebeurt, en er ontstaat een volledig nieuwe situatie. Het grootste deel van het Nederlandse leger acht zich gerechtigd om over te lopen naar anderen, om samen met die anderen een leger op te richten. Sommige soldaten laten zich in deze fusie 'meenemen', omdat zij menen dat zij precies dezelfde post behouden in de nieuwe legersamenstelling. Dit wordt hun wijs gemaakt, en zij geloven het totdat blijkt dat zij op hun 'oude' post thans een nieuwe 'vijand' tegenover zich gekregen hebben. Immers zij staan nu onder een nieuwe eed, er is een andere 'verbondenheid' (lees: samenzwering) ontstaan.

Het oude Nederlandse legerverbond geldt zogenaamd niet meer. En volgens de nieuwe, samengestelde 'legerleiding' moeten de 'meegenomen' soldaten voortaan gaan schieten op hun voormalige medestrijders die tot het oorspronkelijke Nederlandse leger blijven behoren en die zich als zodanig hergroepe­ren. Hun wapens moeten hun worden afgenomen, men moet hun voormalige medesoldaten verraden aan een bizarre commissie die een executie regelt wegens 'opstandigheid', 'ontrouw' en 'afscheiding'. Deze soldaten willen immers niet meedoen aan de samenzwering, ook al is getalsmatig de meerderheid wel voorstander van verbreking van het oude leger en geeft men daar ook uitvoering aan.

Schijnbare continuïteit

In het nieuwe, samengestelde leger mogen organisatorisch diverse oude legerafdelingen eerst voorlopig nog 'blijven' bestaan. Als je met één oog door een dun rietje kijkt naar je eigen legerschoenen, dan zeg je: 'er is niets veranderd, ik sta nog trouw op m'n plek'. Echter je vergeet dat iedere soldaat ingelijfd is in het nieuwe, samengestelde leger! 'Maar daar kan ik niets aan doen', werpt iemand tegen. En vervolgens acht men zichzelf gerechtigd om een nieuwe gehoorzaamheid aan het nieuwe bevel aan de dag te leggen. Uit zelfbehoud moet men zich dan keren tegen makkers die hun oude krijgseed niet konden breken en die zich daarom niet konden laten opnemen in het gefuseerde nieuwe leger. Dit heette voorheen trouw, nu ziet de nieuwe legerleiding het als kwaad. Dit heeft misdadige gevolgen, want wie zich zogenaamd mee liet nemen moet vervolgens zijn oude makkers gaan bestrijden, hen hun insignes afnemen, hen afzetten, minachten, uitschelden, mishandelen en doden. Wat leggen verraders een 'trouw' aan de dag! Men laat zich wijsmaken dat je 'nog' op je oude post 'mag' blijven, je oude kleren aanhouden, en dezelfde bevelen uitvoeren, maar dat is schijn, want in werkelijkheid is het oude verband teniet gedaan en is een nieuw verbond gesloten met alle verplichtingen van dien. Men moet het nieuwe bevel absoluut en onvoorwaardelijk eren en respecteren ten koste van het oude gezag.

Nieuwe 'vijanden'

Enkele soldaten zijn om Gods wil en om des gewetens­wil niet in staat om hun oude eed te verbreken, zij blij­ven derhalve staan in het oude 'afge­slankte' leger­ver­bond, zij laten niet toe dat de verwarring toe­slaat, maar verza­melen zich onder de oude banier. Zij nemen geen genoegen met het ophalen van oude herinneringen aan vorige dagen, maar zij staan de nieuwe schijnwerkelijkheid van het overheersende leger geheel tegen. Zij verwerpen het genomen besluit tot inkapseling van het oude legerverbond totaal, zij erkennen geen nieuw verbond boven het oude, geen nieuw gezag boven het oude. Zij verwerpen volgens eed en plicht de opgelegde wijziging van eed en plicht, zij hebben geen respect voor de kunstmatige orde die uitgevonden is en opgelegd wordt in strijd met het oude verbond.

Maar de meeste soldaten van het oude leger hebben zich laten meenemen in het nieuwe leger. Zij wenden ter verontschuldiging voor dat hun armen te kort zijn om het kwaad te keren. Echter hun armen zijn thans niet te kort om hun vroegere medestrijders te bestrijden op nieuw 'gezag'! Zij die zich lieten meenemen beschouwen thans degenen die dat niet doen als vogelvrij verklaarde, rechteloze vijanden. Overlopers naar het nieuwe leger scheppen verwij­dering door zichzelf in een schijnwerkelijkheid te begeven. Hun makkers verwerpen dit vanwege de oude eed.

Dan wordt de beïnvloedingsmachine aan de gang gezet. Aan 'weigeraars' wordt voorgehouden dat zij weliswaar moeten gaan staan in een nieuw legeronderdeel, maar dat zij in beperkte zin hun oude 'verhaal' mogen aanhouden, mits zij respect tonen voor wie de oude eed breekt, en mits zij het nieuwe bevel opvolgen. Je mag jezelf met een bezwaard gemoed blijven wanen in de oude werkelijkheid, mits je de nieuwe schijnwerkelijkheid aanvaardt. Je moet de schijnwerkelijkheid binnen treden om te mogen blijven dromen van de oude werkelijkheid; zelfs mag je soms hardop dromen, mits anderen er niet naar behoeven te luisteren.

Hergroeperen geboden

Het getalsmatig verkleinde Nederlandse leger is dus in groot gevaar geraakt. Zij worden door hun eigen voormalige medestrijders thans op het hevigst belaagd met dreiging en verleiding. Soldaten in het samengestelde nieuwe leger trekken de Nederlandse soldaten hun legertekens af, ontzeggen hen hun plaats, verscheuren hun kleren, beroven hen van hun naam, eer en goederen.

Nu de hamvraag:

Wat heeft het oude leger van Nederland te doen? In geval van zulk massaal verraad kunnen overgebleven manschappen niets anders doen dan wat zij ook zouden doen bij andere grote verliezen, namelijk zich hergroeperen in de oude orde. Het hergegroepeerde leger is geen nieuw leger, draagt geen nieuwe naam, maar het zet de strijd voort uit hoofde van het oude verbond. Het kleiner geworden oude leger is geen 'nieuw' legertje 'in' Nederland, ook al smalen de verraders dat het 'maar een afgesplitst legergroepje' is. Laat hen smaden.

Nederlands hervormd

Wat betekent het bovenstaande voorbeeld voor de huidige Nederlandse Hervormde Kerk nu sinds 1 mei 2004 velen uit haar overgegaan zijn tot oprichting van een independente PKinN. In feite is er niets gebeurd, want de oude NHK kan niet opgaan in een groepje dat zich 'PKinN' noemt. Wie overging naar de PKinN pleegt verraad, breekt zijn eed, maar ontloopt de bedreigingen van het verbond geenszins. De Goddelijke orde blijft doorslaggevend in de gevolgen.

Door massaal SoW-verraad hebben velen een nieuwe kunstmatige, revolutionaire wanorde aanvaard. De nieuwe on-orde der PKinN oogt heel gestroomlijnd conform de regels van het moderne management. Maar wie wordt er vereerd? De oude Christus mag 'nog' meedoen, maar er regeert een ander, namelijk de mondiale, plurale 'christus' van iedereen die zichzelf erbij rekent. Een plurale 'christus' staat aan de top boven de oude Christus Die wij als het enige Hoofd belijden overeenkomstig het geloof zoals het alleen omschreven is in de geldende Nederlandse hervormde belijdenisgeschriften (drie formulieren van enigheid). Doch de PKinN eist dat iedereen toestaat dat er ook anders gedacht en beleden wordt, en dat Christus in Zijn tegendeel wordt veranderd. Het eenduidige gezag is vervallen verklaard, er is een kunstmatige machtsinstantie van gelijkheidsdictatuur boven gesteld door de PKinN. Wij verwerpen alle machten die boven de oude Christus geplaatst worden, zoals een niet-nederlands hervormde leer, onambtelijk denken, subjectivisme, sofisme, pluralisme, relativisme, gelijkheidsdictatuur, normloze anti-theocratische vrijheid van godsdienst, ongereformeerde democratie, ongereformeerde fusies en federaties, scheiding van volk en kerk, tolerantie van valse leer, respect voor wat afwijkt van Schrift en belijdenis.

Plurale tirannie

De plurale PKinN-paraplu staat boven de oude Christus Die 'nog' mee mag doen voor wie Hem erbij wil houden. Het 'hervormde' staat in de PKinN niet bovenaan maar onderaan. Het ressorteert onder het super-gezag van de nieuwe ideologie in de schijnorde. Binnen de PKinN geldt dat de oude Nederlandse hervormde kerk en belijdenis hebben afgedaan voor allen. De nieuwe plurale macht van een PKinN is een radicale breuk tussen de oude Christus en héél de kerk. Tot de PKinN toetreden betekent zich laten losmaken van Christus om zich vervolgens, op lager niveau, vrijblijvend opnieuw te verbinden met Christus Die sinds 1 mei 2004 gedegradeerd is. Daarom moest men zich ook bijzonder verbonden gaan verklaren met de drie formulieren van enigheid. Immers, de oude band was doorgesneden, de oude Christus uit Zijn plaats ontzet, en op lager niveau bijgezet in het PKinN-pantheon, waar sommigen zich speciaal om Hem heen mogen ophouden. Zogenoemde bezwaarde PKinN-ers stemmen gelet op hun plaatskeuze in met het feit dat Christus van Zijn allesovertreffende kroonrechten beroofd wordt, en -nog erger- zij verraden en bestrijden degenen die deze degradatie niet bespreekbaar achten en die de schijnwerkelijkheid niet als startpunt aanvaarden om vervolgens via een missionair ideaal Christus op hoger niveau te brengen in het religieuze PKinN-wereldje. Pluraliteit is geen 'kans' voor Christus maar is ontering van Hem onder het mom van Hem een missionair kansje te gunnen. Doch zonder gezag-over-allen.

Ogenschijnlijk 'kan' in de PKinN 'nog' de oude Christus gediend worden zoals verwoord in de gereformeerde belijdenis, maar het is gezichtsbedrog, want in werkelijkheid eert de PKinN een andere, hogere, plurale 'christus' niet naast maar bóven Hem. Een allesomvattende, plurale 'christus' heeft gezag boven de ware Christus. Men 'mag' Christus dienen mits men doet alsof Christus een koerswijziging heeft aanvaard. Alsof Hij de vrije wil heeft ingevoerd, alsof Hij een 'perestrojka' heeft doorgemaakt, alsof Hij van christocratisch nu ongenormeerd-democratisch is geworden. Deze leugen heeft echter een schijnwereld in het leven geroepen, die in stand gehouden wordt met behulp van tirannie. De plurale ‘christus’ van de PKinN is een beschermer van de ongerechtigheid die van God vervloekt is. Deze plurale ‘christus’ eigent zichzelf totaal gezag toe boven de oude, hervormde belijdenis die een status ònder de gelijkheidsdictatuur nog mag houden. De oude Christus is nu ingelijfd verklaard in bezet gebied van de nieuwe ‘christus’ der PKinN.

Meewarig beklagen sommige PKinN-ers zich er over dat hun armen te kort zijn om het kwaad van de afbraak der NHK ongedaan te maken. Maar het merkwaardige is dat hun armen geenszins te kort zijn om hun Nederlands hervormd gebleven medelidmaten over te leveren in handen van de gerechtsdienaren der Commissie Bizarre Zorg die het kwaad uitvoert. Men laat deze commissie het vuile werk opknappen, men maakt gemene zaak met een PKinN, men levert broeders over in hun handen om ze te beroven, te degraderen en te elimineren. Zelfs rechts bonders werken mee met de vijand om volk en kerk in babylonische gevangenschap te houden. Met subtiel of grof geweld.

Broedermoord

Op maandagmorgen 3 mei was ik op bezoek bij een PKinN-er op de Veluwe. In het gesprek verschool hij zich aanvankelijk achter zijn onmacht, maar even later gaf hij telefonisch opdracht om een bezwaarde medebroeder aan te geven bij de Commissie Bijzondere Zorg der PKinN. En weer wat later kwam een wereldgelijkvormige PKinN-dame hem aan de pastoriedeur een bos bloemen overhandigen, kennelijk als blijk van waardering voor zijn gedrag sinds 1 mei.

Menige 'bonder' loopt vooraan bij het uitvoeren van de SoW-maatregelen. Zij 'vermoorden' degenen die omwille van het verbond en het geweten niet de oude, bestaande NHK kunnen prijsgeven, net zoals zij zelf voorheen ook beleden. Een voormalige hervormde PKinN-er gedraagt zich als een 'kapo' die in het concentratiekamp zijn eigen volk aftuigt en afranselt. Je merkt wel vaker dat de gemeenste maatregelen te verwachten zijn van mensen die doen wat zij voorheen hebben afgewezen: 'het mag niet en het moet toch.' Blakende vijandschap is dan het gevolg, wanneer God het niet verhoedt.

Nederlandse landsgodsdienst

Nederlands hervormd in hersteld verband is dus geen nieuwe kerk, maar het is het bestaande Nederlandse volk in voortdurende toewijding aan de Potentaat aller potentaten. Nederlands hervormd i.h.v. beduidt erkenning van het verbond en van de oude, bestaande gedoopte natie. Nederlands hervormd i.h.v. betekent blijvende verwerping van vrije kerk-idee, pluralisme, revolutie, valse godsdienst, afgoderij en heidendom. Het betekent op de oude voet voortgaan als gedoopte natie. Het is geen denominatie met een doel in zichzelf. Er is geen nieuwe werkelijkheid ontstaan, maar de oude volkskerk bleef in stand, hoewel de kerk in sommige tijden erg klein kan schijnen.

Om het voorbeeld aan te houden, het gaat er om dat de oude, bestaande strijd wordt voortgezet. Het is nodig om getrouw gemaakt te worden, anders raakt het landsbelang uit het oog en uit het hart, en belanden we in afscheidingsgedrag. Het woord 'Nederlandse' kan geenszins overboord gezet worden, want de gereformeerde religie is de Nederlandse landsgodsdienst sinds 1572 en 1651. De Nederlandse geloofsbelijdenis (Confessio Belgica) is de ambtelijke vertolking van het onderwijs van de Heilige Schrift ten behoeve van de geestelijke belangen van het Nederlandse volk die door de koning behoren te worden behartigd als dienaar en vader. De afbraak van de NHK is dus opstand, ontering van het ambt en landverraad. De PKinN levert het hele volk over aan vreemd gezag en aan een schijnorde.

Verbond onvervangbaar

Het oude verbond waarin de gekerstende natie, sinds koning Clovis, is komen te staan, en dat door Willem van Oranje opnieuw bevestigd is, is überhaupt niet te vervangen door wat voor nieuwe verbonden, verbanden, afspraken, alblasserwaardse convenants of montfoortse regelingen en al het overige onambtelijke geritsel BUITEN DE OUDE NEDERLANDSE HERVORMDE KERK OM. Want loslating van het oude verbond is à priori geloofsverloochening, ongeacht wat men daarna creëert als schijnwerkelijkheid. Margarine blijft nagemaakte boter. En al het sofistische water van de zee wast niet af dat de talrijke kronkelige, nieuwe constructies die men uitdenkt om 'toch maar' met een PKinN verbonden te kunnen zijn, even zovele verloocheningen zijn van het bestaande verbond.

Verzet ernstig verzwakt

Dezer dagen deden Nederlandse hervormde predikanten en PKinN-ers een nieuw voorstel om zich als bezwaarde hervormden te verbinden aan de PKinN, net als de duitse alt-reformierten voorheen (!) verbonden waren met de voormalige 'gereformeerde kerken in Nederland'. Dit idee is gesproten uit de geesten die verenigd zijn in het zogenoemde 'Montfoort-beraad'. Het verzet tegen SoW is door 'Montfoort' ernstig verzwakt. Kennelijk kent dit zogenoemde 'Montfoort-beraad' het primaat toe aan de independente PKinN. De NHK is niet langer onmisbaar, volk en kerk worden op het spel gezet vanuit eigenbelang. En kennelijk weten de leden van het 'Montfoort-beraad' het ware verschil niet meer tussen de landskerk en de afgescheiden classis-Bentheim der alt-reformierten onder de paraplu van de voormalige gereformeerde separatisten. Laten ds. Geluk cum suis om te beginnen hun collegegelden terugvragen bij de rijksuniversiteiten waar zij ooit gestudeerd hebben. Menige theoloog blijkt zich na zijn emeritaat te misdragen als een eend die het water van zich afschudt zodra hij de overkant bereikt heeft. En sommigen beginnen er al voor hun emeritaat mee.

Een schijnwerkelijkheid in de maak

Het 'Montfoort-beraad' neigt er kennelijk toe om het behoud van de NHK op te geven, en men is er niet vies van om buiten de NHK om zaken te gaan doen met de gepretenteerde doch revolutionair-vervangende organisatie der PKinN. Het door het 'Montfoort-beraad' geproduceerde Hervormd Adres is even ongeldig als het Alblasserwaardse 'convenant', want het ambtelijke denken ontbreekt er in. Gebakken lucht! En de vraag dringt: Hoeveel 'verbonden', 'regelingen', 'afspraken', 'uitzonderingsbepalingen' en 'verbanden' zullen ons nog te wachten staan, als evenzovele verzinsels binnen de komende tien jaar? Misleiding is het probate middel van wie de waarheid wil verkrachten. SoW krijgt een vervolg in de adamitische oecumene die in de maak is! Denk aan het schrikwekkende artikel van dr. G. van den Brink, die met instemming de godslasteraar Voltaire citeert (RD 8-1-2005).

Ondeugdelijke kunstgrepen

Het gevaarlijke is thans dat 'Montfoort' onbewust de weg baant voor post-moderne verbondsbrekers als van den Brink. Heidenen doet men naderen om hun klauwen naar het heilige uit te strekken. Allerlei esoterische theologen banen reeds de weg erheen. Ongetwijfeld zullen daarna nog meer 'Montfoortse' of 'Alblasserwaardse' capitulaties voorgesteld worden aan de vijand. Nog meer kunstmatige constructies, nog meer nieuwe verbonden, om het oude bestaande verbond met volk en kerk stiekem los te laten. Allemaal nieuwe bepalinkjes die een legitimatie van het basale kwaad impliceren! Ach, het zijn listen van de satan om afstand te kunnen doen van het corpus christianum, dat is afstand van volk en kerk, en om de oude, bestaande strijd te staken, dat is om het erfdeel der vaderen te verkopen. Om volk en kerk in te ruilen voor een separatistische 'classis' die met een draadje verbonden is aan de PKinN. Het gereformeerde vlaggetje van 'Montfoort' wappert aan de paraplu van de PKinN. Het wappert ogenschijnlijk zelfstandig, als je niet op het draadje let, lijkt het net alsof men niets met de PKinN-paraplu te maken heeft, en alsof men vrij is van ongerechtigheid.

Laat er berouw gezocht worden over deze en dergelijke schaamteloze voorstellen. Alleen berouw, wederkeer en herstel is heilzaam en nodig voor heel het volk. Reglementen van 1816 en Kerkorde van 1951 moeten herroepen worden. We moeten blijven bij de Dordtse leer en kerkorde. Volk en kerk moeten terugkeren op hun schreden. Dit geve God. Zal er verberging gevonden kunnen worden in de dag van Zijn toorn en verbolgenheid? In tijden van beproeving worden wij soms door ongeloof en twijfel besprongen, waardoor de Heere tekort komt. Toch wil Hij het gebed horen, opdat wij Zijn weldaden zouden gedenken.