VIJF MINUTEN SPREEKTIJD TEN BEHOEVE VAN KERK EN VOLK

Formeel wordt er kerkrechtelijk gelegenheid geboden om bezwaren in te dienen tegen de afbraak van de Neder­landse Hervormde Kerk. Wie een bezwaarschrift met nadere motivatie ingediend had tegen het SoW-fusiebesluit van 12 decem­ber 2003, kon ook spréék­tijd krijgen, echter niet langer dan vijf minuten voor de Commissie voor de behande­ling van bezwaren en ge­schil­len.­ Op verzoeken om in deze zaak door kerkelijke vergaderingen te worden gehoord, kwam zelfs niet eens antwoord binnen. Iedere vorm van gehoor is teruggesnoeid tot vijf minuten. Nu weet ik wel dat het in een schijn­proces niet helpt, ook al is men uren aan het woord, maar toch.

Stel u voor dat uw diploma's ineens voor waardeloos werden verklaard, of dat uw beroep ineens werd ontkend. Of dat uw huis of lande­rijen u werden ontnomen. Wat zou u dan doen? Waarschijnlijk wilt u dan de dieven de onrechtma­tigheid van hun doen aan het ver­stand brengen. Hoeveel tijd geeft u daar dan aan? In elk geval is iedere minuut die u daar extra aan be­steedt een dienstbe­wijs in de richting van de dief. Als hij nog tijdig tot inkeer en tot ontwa­ken komt, dan bent u blij, en het zal ook zijn schan­de verminderen, hij zal reden tot dankbaar­heid hebben voor alle extra tijd die aan hem besteed is geworden om hem op het geweten te werken. Gaat de dief voort in het boze, dan is elke extra minuut een verzwaring van zijn schuld. Als er echter bij voorbaat niet meer dan vijf minuten be­schik­baar gesteld worden door de dief, dan getuigt dat van onverschilligheid, kennelijk heeft de dief geen last van twijfel over zijn onrechtmatige daad.

Revolutie zonder weerga. Het is tekenend dat er niet meer dan vijf minuten beschikbaar zijn om de generale synode te doen ontwaken uit de droom dat Neder­land verder kan zonder kerk. Over legio kleine processen mag wel wekenlang gespro­ken worden, doch een protest tegen een zaak die zijn weerga in de geschie­denis niet kent, mag maar vijf minu­ten duren. Van de zijde van het moderamen betekent dit dunkt me een regelrechte ontkenning van het wezen en de ernst van de bezwaren. Reeds hieruit blijkt dat wij in het SoW-proces te maken hebben met een revolutie zonder weerga. Revoluties zijn herkenbaar aan schijnprocessen, ontrechtin­gen, onverhoorde veroordelingen, dictatuur, intimidatie, angst, willekeur en gewe­tenloosheid. Ook zijn dictators zonder reden omgeven door lijfwachten, angst verteert hen; de revolutie verslindt haar eigen kinderen. Nu ter zake:

Geen voortzetting maar omzetting. Wie kan er ooit in het beperkte kader van vijf minu­ten uitleggen dat de gevestigde kerk (oftewel: Established church) die de Nederlandse Hervormde Kerk is, niet voort­gezet wordt noch kan worden in een vrije kerk (oftewel: Free church) die een Protestantse Kerk in Nederland is?! Voorts zijn vijf minuten te kort om toe te lichten dat ik in mijn werkelijke belang geschaad wordt door het feit dat het synodale besluit mij en mijn kinderen berooft van de established church, de publieke kerk, de volkskerk, waar ik en mijn kinderen als leden van de gedoopte nederlandse natie, krachtens het verbond, recht op hebben en houden.

De pseudoreligieuze totalitaire staat is er. Voorts zijn vijf minuten te weinig om uit te leggen dat het besluit van de synode van 12 december 2003 een roep is om afschaffing van het verbond, gelet op het feit dat het besluit groen licht betekent voor de oprichting van een multiculturele, antidiscriminatoire totaalstaat met pseudo-religieuze trekken?! Wat dit laatste betreft, geldt dat het vorige, zogeheten 'paarse' kabinet als zoda­nig wel samensprak met kerk-genootschappen, terwijl dit huidige kabinet, ondanks zijn christelijke component, nochtans gelet op de vernietiging van de NHK niet meer behoeft te spreken over goed en kwaad (verhullend gepre­senteerd onder termen zoals 'waarden' en 'normen') met wat voor kerkge­nootschap dan ook; noch met de NHK, nòch ook met enige afgescheiden kerkelijke denominatie. Een per­soonlijk gesprek van de premier met afgevaardigden van kerkelijke richtingen is slechts van marginale betekenis.

Christus beroofd van Zijn kroonrechten. Wie heeft aan vijf minuten genoeg om maar bij benade­ring aan te stippen dat de kroonrechten van de ware Chris­tus Hem in Zijn kerk worden beroofd en ontnomen om de supermacht van de multiculturele totaalstaat te vestigen en te consolideren? Aangezien deze totaalstaat ontstaat bij het wegvallen van de landskerk (established church), trekt de alsdan nihilistische overheid het religieuze aspect eigenhandig aan zich, zodat men als overheid de missionaire, activistische, spirituele PKinN zondermeer voorbij kan gaan. De kroon­rechten van Christus betekenen dat Hij alleen gezag heeft over heel de kerk. Het betekent dat er geen eigenstandige gezagsinstantie naast- (laat staan boven) Hem mag bestaan. Ambtsdragers die zichzelf als bij voorbaat blanco gevolmachtigde gedelegeerden van Christus beschouwen, eisen van de kerkelijke lidmaten onderwerping in pauselijke zin, doch niet in de zin van Christus. Elk synodebesluit dat strijdig is met Gods Woord en met eerder genomen besluiten is daarom nietig en verwerpelijk. Vergelijk Dordtse Kerkorde, artikel 31. In plaats van het kwade te gehoorzamen, dient ieder zijn eigen ambt te beseffen dat hem toebetrouwd is; het ambt der gelovigen. SoW is alleen al daarom een aanfluiting omdat alle belijde­nissen die strij­dig zijn met de nederlandse hervormde belijdenisgeschriften categorisch verwòr­pen moeten wor­den. Dit is volgens eed en plicht. Wie dit weigert, voert heimelijk of openlijk een nieuw, missionair, interconfessioneel 'belijden' in en hij ruilt de confessie in voor de vrijblij­vend­heid. Dit is alles behalve hervormd.

Christus ondergeschikt gemaakt. Wie kan in vijf minuten aangeven wat het onwettige is van het desastreuze besluit van de 'dronkenmansvergade­ring' van 12 december 2003 in de Utrechtse Jacobikerk?! Immers de door de synode beoogde missionaire heilsstaat matigt zichzelf het gezag van Christus aan. Aan deze dictatoriale synodale macht, die ontstaan is vanwege de eerder door de synode zelf gecreëerde chaos, is nu zelfs Christus horigheid en onderwerping verschuldigd in de kerk door middel van nieuwe 'bijzondere' verklaringen van verbondenheid. Alsof Christus alleen maar 'bijzonder' zou zijn en alsof de gereformeerde belijdenisgeschriften alleen maar een sub-positie innemen ten opzichte van het kunstmatig opgerichte geheel (het zogeheten 'gemeenschappelijke belijden') van de PKinN. Het ‘gemeenschappelijk belijden’ bestaat niet, want alles wat de hervormde belijdenis weerspreekt, moet geweerd worden.

Kwalijke gevolgen voor de afgescheiden kerken. Uit het besluit van 12 december 2003 spreekt slechts vijandschap tegen de oude orde. De christocratie en de theocratie moeten het ontgel­den in de vernietiging van de NHK. Maar wie kan in vijf minuten uitleggen dat in het Rusland van na l917, toen Stalin en anderen uit haat tegen de oude orde (en NIET tegen een religieus privé-verschijnsel als zodanig) de Russische orthodoxe kerk aan zich onderwierpen, dat de orthodoxe kerk toen, door te buigen voor het nieuwe systeem, impliciet ook de vrije baptistische en piëtistische ge­meenten bracht tot vernietigende onderwerping aan de staatsideologie?!. De 'geves­tigde kerk' staat garant voor de gewe­tensvrijheid van getolereerde vrije kerkgenootschappen. Door ondermijning van een 'gevestigde kerk' worden ook de 'vrije afgescheiden kerken' verwoest. Wij zien thans, anno 2004, in ons geval, dat òòk de afgescheiden kerkgenootschappen (van chr. geref. tot oud geref.) onder de dictatuur van de gelijkheidswetgeving komen te verkeren. Immers bij afwezigheid van de gevestigde kerk kunnen de afgescheiden kerkgenootschappen thans door de overheid genegeerd worden, uitgaande van de te ontstane situatie na de rode eerste mei van 2004. Wie kan in vijf minuten uitleggen dat de afgescheiden kerkge­nootschappen mede gemarginaliseerd worden door de afbraak van de landskerk?!

Kwalijke gevolgen voor heel het volk. Wie kan in vijf minuten uitleggen dat de op 1 mei 2004 te ontstane opening naar een dwingende en alomvatten­de totalitaire ideologie (namelijk de revolutionaire ideologie van het gelijkheidsdenken) fataal is voor mij en mijn kinderen, omdat het synodebesluit van 12 december 2003 de weg vrijmaakt tot slavernij, knechting en ontrech­ting, proletarisering en spiritualistische gespletenheid?!

Afscheidingsdaad door de synodeleden. Wie kan in vijf minuten genoegzaam uitleggen dat de gewraakte term van 'afscheiding' niet maar alleen van toepassing is op nederlandse hervormde niet-synodele­den, wanneer zij zouden besluiten om individueel over te gaan naar een vrije denominatie met een nieuw inschrijf­nummer op de 'rol' der kerkgenootschappen bij Justitie of Binnen­landse Zaken, zoals de PKinN is, maar dat afschei­ding eveneens (en wel maximaal!) aan de orde is wanneer een synodale meerderheid eenzelfde besluit van overgang naar een PKinN neemt; want dit is anno 1992 door de Gere­for­meerde Bond terecht de gróótste afscheiding aller tijden genoemd. Immers het verbond werd verbroken. Hoe kan men het dan presteren om, anno 2004, te beweren dat er vanwege het verbond de plicht bestaat om SoW te gaan?

De nieuwe, tegengestelde 'kerk'. Wie kan in vijf minuten uitleggen dat het diefstal is, diefstal van Christus' kroonrechten, dief­stal van de naam van de NHK?! Immers men is reeds verraderlijk bezig om nieuwe bordjes op de gebouwen te hangen, waardoor men de publieke kerkgebouwen vervreemdt en overlevert in handen van een pure gebruikersgroep, namelijk van een vrijwilligerskerk in plaats van de landskerk. Dit is een sektarische omvorming, waarbij de leden der NHK ten onrechte omgevormd worden tot leden van een vrije denomina­tie. Dat deze denominatie (PKinN) zich de bezittingen van de NHK toeeigent is daarom onwettig. Deze kerkge­bou­wen worden vervol­gens onder 'de' regels van moderne managementtechnieken als economische objecten beschouwd, waarmee men als gebruikersgroep (PKinN) naar believen meent te kunnen handelen met veronachtzaming van het publieke karakter van de NHK en de kerke­lijke gebou­wen. Hier is sprake van usurpatie van de zijde van de PKinN. Met even­veel recht zouden immers de oudere afgescheiden kerkgenootschappen aanspraak kunnen maken op de NHK en de publieke kerkelijke bezittingen. De PKinN kan naar believen kerkgebouwen verkopen. De PKinN treedt op als een vereniging in plaats van als gevestigde landskerk.

Moderamen kiest tegen eigen lidmaten. De SoW-kerk presenteert zich als een actieve, zelfbewuste, missionaire kerk van de toekomst. Onder leiding van dr. B. Plaisier neemt de PKinN een ijzeren libertijnse kerkorde aan om de oude orthodoxie buiten de deur te houden aange­zien deze orthodoxe nederlandse hervormde kerkleden zich niet 'netjes' tolerant, missionair, denominationeel en relati­vistisch-evangeli­caal kunnen opstellen omwille van het Woord, omwille van de belijdenis der kerk en -dienvolgens:- om des gewetenswil. De NHK is niet politiek 'correct' van aard, maar zij wordt alleen door Christus geregeerd naar Zijn Woord waarmee de nederlandse hervormde belijdenisgeschriften in overeenstemming zijn. En deze belijdenisgeschriften tolereren niet, maar zij verwerpen alle andere tegengestelde 'belijdenissen'. De minste verbondenheid met een 'gemeenschappelijk belijden' zoals het huidige hervormde moderamen dwingend verplicht is onverenigbaar met de nederlandse hervormde leer en is mitsdien onbestaanbaar voor een nederlandse hervormde lidmaat. Een interconfessionele 'belijdenis' is wel te verwachten binnen het syncretisme, maar niet binnen het christendom. Echter het moderamen keert zich fel en absoluut tegen de nederlandse hervormde lidmaten die de niet-hervormde belijdenissen als aperte dwalingen en leugens verwerpen. Daarmee is gebleken dat het een aperte leugen is van het moderamen om (in zijn repliek van 15 maart 2004 op blad 27) te beweren dat men zich door SoW niet keert tegen 'delen van onszelf', want het hervormde moderamen keert zich thans dus wel tegen de orthodoxe 'delen van zichzelf'. Het moderamen erkent alleen diegenen voor echte hervormde lidmaten die de NHK willen veranderen in een PKinN. Wie zijn hervormde belijdenis ondergeschikt maakt aan de ideologische SoW-eenheid wekt de schijn dat hij 'groeit' in een bredere geloofseenheid, maar in werkelijkheid is hij ontrouw aan zijn eigen afgelegde eed en belijdenis. Hervormde lidmaten staan onder ede en hebben bezworen om alle leringen die tegen de volkomen leer der zaligheid strijden, volkomen te verwerpen. Alleen de hervormden die hun specifieke hervormde belijdenis ontrouw zijn kunnen op de steun van het synodemoderamen rekenen. Alleen zij worden erkent. Slechts het censurabele deel van de hervormde lidmaten wordt door het moderamen in hun kwaad en in hun gewetenloosheid gesteund. Dit is de omgekeerde wereld. U kunt hiervan nader kennis nemen in de moderamenbrief aan de Pniëlwijk van Zeist d.d. 24 april 2003, en in de repliek van het moderamen van 15 maart 2004, blad 35.

Vleselijke spiritualiteit als wapen tegen God. Wie kan in vijf minuten afdoende aangeven dat het synodebesluit van 12 december 2003 de dienst des HEEREN verandert?! Immers de Heiland, Die een deus absconditus (=een God Die Zich verborgen houdt) is, moet in dit be­sluit plaatsmaken voor de deus nudus (=God zonder bedekking, buiten Christus om, tegenover de werkheilige mens), want in de plaats van de Christus der Schriften als de Weg tot God hoor je dr. B. Plaisier spreken over een 'rechtstreekse' Godsrelatie [R.D., 3-12-2003.]. Nee, geen 'letter­knechterij' meer. We moeten nu 'spiritueel' gaan doen, dan gaat men zich vanzelf gelukkig voelen. Vrijheid, libertinisme, alles onder het mom van geestelijkheid en geloof. Men moet maar durven! Plaisier wil een nieuw, 'missionair' belijden [Kamper Oraties 25, 1 sept. 2003]. Niet de letter, niet het Woord, maar de géést, is de leus. De leuzen van Plaisier zijn de oude kreten van doperse dwepers en geestdrijvers uit voorbije eeuwen. Als Plaisier dit nieuw noemt, dan geeft hij blijk van pure onkunde. Alles wat Plaisier nieuw noemt, zal oud en veroud en nabij de ver­dwijning blijken te zijn, want hoe kun je een nieuw belij­den verwachten als de 'belijders' zich niet van hun drek willen laten wassen? Plaisier propageert 'spiritualiteit' als poetsmiddel om zichzelf te kunnen bewonderen. Het spirituele is zijn doel. Daar­bij klimt de onge­bonden mens door middel van z'n spiritua­liteit op tot een hoogte waarop hij de deus nudus meent te kunnen trot­seren met behulp van onge­storven vleselijke krachten vanuit zijn oude natuur. Dit soort 'spirituali­teit' ligt wel in de lijn van de naderen­de nieuwe 'kerkva­der' dr. H.M. Kuitert en diens vrij­zinni­ge rationalisme en atheïsme. [Hierover werd eerder gepubliceerd in dit blad, in het nummer van april 1995.]

Ook een confessioneel 'zuivere' PKinN is afscheiding. Wie kan nou in vijf minuten de gevestigde NHK (esta­blished church) verdedigen? Voorts, al zou er een ànder­soortige PKinN ontstaan met een puur gereformeerde belij­denis (te weten: de drie Formulieren van enigheid), zonder andere, tegenstrijdige belijdenisgeschriften en tegenstrijdige grondslaggeschriften (zoals de LK), dan nog zou een dergelijke schìjnbaar dogmatisch en confessioneel "zuivere" PKinN een sektarisch horribulum zijn dat daarom in genen dele als 'voortzet­ting' van de gevestigde NHK kan worden aangemerkt. Stel je voor dat dit wel zo was, dan zou Abraham Kuyper in zijn vrije kerk-idee immers al veel eerder de NHK hebben voortgezet, hetgeen volstrekt niet het geval is. Van Kuypers vrije kerk in de neutrale staat geldt evenzeer als van de PKinN dat geen nationale esta­blished church kan worden voortge­zet in de vorm van haar absolute tegendeel, te weten een vrije kerk (free church).

Wat is gehoorzaamheid? Keer op keer horen wij sommige wachters op Sions muren aandringen om zich gehoorzaam te gedragen jegens SoW. Meedoen met SoW is volgens dr. C.A. van der Sluijs (Rotterdam) zelfs geboden vanwege het vijfde gebod. Hij en anderen zien SoW als een 'oordeel' waaronder men zich heeft te stellen. Men laat zich meenemen in ballingschap, echter zònder de harp aan de wilgen te hangen. Men preekt voort en nog wel bevindelijk. Nou, dan mag je toch geen blijvend verzet bieden als men je de gevestigde NHK ont­neemt. Vele con­sumptief ingestelde christenen hebben de conclusie getrok­ken dat 'alles hetzelfde' is, echter zij zien over het hoofd dat alles al veranderd is. Deze ge­hoorzame SoW-slippendra­gers gebruiken exact dezelfde argumenten als de collaborateurs deden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Degenen die zich toen bogen onder het 'oordeel' van het fascisme, zijn dezelfden als degenen die anno 2004 zich onderwerpen aan het antifascisme. Prof. dr. Hugo Visscher raadde tijdens de Tweede Wereldoorlog de predikanten aan om gewoon bevindelijk te blijven preken, dan zouden zij geen last krijgen van de nieuwe wetten en regels van de bezetter. Hugo Vis­scher nam gehoorzaam zijn plek in onder het hakenkruis en hij bleef ook na de oorlog volhouden dat hij dit gedaan heeft om de belangen der kerk en de zelf­standigheid van Nederland te behartigen. De ongelijkheidsdwang die onder het hakenkruis gold is thans omgeslagen in de gelijkheidsdwang der libertijnen en der interconfessionele gelijksheidsdictators en ideologen in deze tijd. De PKinN huldigt het revolutionaire beginsel van gelijke behandeling en verplichte antidiscriminatie. Deze dictatuur vertoont het spiegelbeeld van wat zichtbaar werd in de periode 1933-1945. Wat in die tijd beraamd en uitgevoerd werd door een buitenlandse bezetter wordt thans teweeggebracht door een binnenlandse bezetter, die zijn evenknie is. Anno 2004 dreigt de gevestigde NHK vernietigd te worden onder de druk van de gelijkheidsdictatuur der rose revolutie. Alvorens verder te bazelen over 'oordeel', 'ge­hoorzaamheid', 'bevindelijk doorpreken' en dergelijke, doen dr. C.A. van der Sluijs c.s. er goed aan de argumenten van Hugo Visscher c.s. te vergelijken met de hunne.

Gelooft men zelf wel wat men zegt? Geloven degenen die naar het SoW-kamp overgaan zelf eigenlijk wel in een gevaar? Opvallend genoeg is de laatste tijd een voorheen afgewezen uitspraak van prof. dr. F.O. van Gennep ineens populair geworden. Het betreft de uitspraak dat een christen kan leven onder elk regiem. In de jaren-'70 en -'80 werd nog met afschuw gereageerd op dit verraderlijke gezegde van de linkse theoloog. Immers het is niet van belang of een christen iets kan volhouden, maar het gaat om de vraag of een dictator Gods volk onderdrukt en vernietigt. Waarom ontmoet deze gewraakte uitspraak anno 2004 dan ineens wel zoveel bijval? Zelfs in het RD reageerde men opvallend positief erop. Je kunt je niet aan de indruk onttrekken dat SoW-slippendragers het helemaal niet als nood ervaren dat de NHK hun wordt afgenomen. Welnee, zij 'weten' immers dat zij 'gezegend' zijn als zij zich 'ootmoedig' en 'gehoorzaam' onderwerpen aan elk regiem. Men meent te kunnen leven onder elk libertijns regiem en onder elke gelijkheidsdictatuur. Men onderwerpt zich aan de nieuwe 'orde', men helpt zodoende mee om Christus van Zijn unieke plaats te verstoten. Men maakt zichzelf echter wijs dat men door middel van missionaire herkerstening bezig is met opbouwwerk om Christus in ere te herstellen. Dit is het droevige en meteen ook het landverraderlijke van de zaak. Wie zich per schip steeds verder van de kust verwijdert, moet niet doen alsof er land in zicht is wanneer hij achter zich na lange tijd omdraait en achter zijn rug nog een streepje van de kust waarneemt. Het is in werkelijkheid: land uit het zicht verdwijnend. Totdat men ook daar aan gewend zal zijn...

Slot. Welnu, dit alles toont aan dat het synodebesluit van 12 december 2003 zowel kerkrechtelijk als staatsrechtelijk onwettig is en daarom volkomen nietig is. Wie kan dit in vijf minuten zelfs maar bij benadering aanstippen? Immers niemand!