BURGERSCHAPSMISVORMING

Langzaam maar zeker worden wij ingepalmd met behulp van onze 'eigen' christelijke mensen. Er is een Wet bevordering aktief burgerschap uitgevonden. Volgens de uitvoerders van deze wet, die in 'reformatorische' kringen aanhang vindt, mogen wij als Nederlanders wel dankbaar zijn dat er door deze Wet een middel is uitgevonden die ons kan integreren in de 'multiculturele samenleving'. Anders zouden we toch maar een onderontwikkeld, ongecontroleerd en onverdraagzaam volkje gebleven zijn. Ongemerkt belandden we in een modern heropvoedingsinstituut dat zich vestigt in 'onze' eigen reformatorische organisaties. Natuurlijk zien zij weer kansen, want hun neuzen zijn geoefend om macht te ruiken en om zich bij de macht aangenaam te maken.

Een nieuwe 'wet burgerschapsvorming' kan dunkt me alleen maar dienen om het oude, nederlandse volkskarakter te vernietigen, om in plaats daarvan een nieuw volksbeeld te ontwikkelen. De functionaris van de toekomst is de leerling van nu. Is hij bekwaam om zichzelf en anderen te controleren op respect? Geen respect voor de eer, maar respect voor het ongenormeerde zelf. In de vijzel van tegennatuurlijke humanistische 'mensenrechten' wordt het karakter van leerlingen fijngestampt tot willoosheid en overschilligheid onder het mom van respect. Dit is geen eerbied voor de goeden, maar een verering van de nieuwe, gruwelijke goden van theïsme en atheïsme.

Verzetten Nederlanders zich hier tegen? Of kunnen 'wij' er een slaatje uit slaan, is de eindeloos herhaalde vraag van farizeistische groepen die uit lijfsbehoud hun kinderen voorzichtig gereed maken voor een offer aan de goden van deze tijd. Wie respect invoert, ontneemt de leerling zijn rust en overzicht.

Aan onze jeugd wordt wijs gemaakt dat 'respect voor jezelf en de ander' de wereldvrede garandeert. Zullen wij in vrede door respect voor het kwaad geloven? Onmogelijk, want het gaat buiten God en Zijn schepping om. Immers begint burgerschapsvorming niet bij politiekcorrect respect voor jezelf en de ander, maar echte gewetensvorming begint voor burgers bij het verbond, bij de Goddelijke eed, bij Christus' kroonrechten, bij Zijn wil, bij Zijn dienst en bij Zijn vreze. Wie het geloof belijdt, dat wil zeggen wie Christus aanwijst, die zweert alle respectsgoden en gelijkheidsafgoden af. Wie het heilige recht eerbiedigt, kan geen eerbied hebben voor zonden die een gruwel zijn in Gods heilige ogen. Hier past geen respect maar gerìcht en straf. Hier wringt de schoen, want terwijl het tijdbewuste reformatorische kerkendom de mond vol heeft over geloof, maakt het ons het dogma àfhandig. In werkelijkheid leggen zij de nieuwe respectsgeest aan onze leerlingen op [zie b.v. dr. R. Bisschop, in het Reformatorisch Dagblad d.d. 14-2-2009, p.4.] Dit is flagrant in strijd met de doopbelofte. De respectsdirekteuren moeten met hun vingers afblijven van de gedoopte, geheiligde kinderen. Wie de respectsdwang invoert, pleegt een kaalslag. Alléén revolutionaire fideïsten en baptisten die het bestaan van de uitwendige kerstening loochenen, kunnen 'kansen' zien in een Wet burgerschapsvorming.

De respectsrebellen zijn uit op verwarring en ontwrichting van de oude standensamenleving. De mens werd tot ontevredenheid opgewekt, vervolgens wilden zelfs personen van adel populair overkomen. Freule Wittewaal van Stoetwegen bracht in de jaren-'70 een bezoek aan respectloze Damslapers; een droevig vertoon. Zullen wij meehuilen met de wolven in het bos? Zullen wij vol bewondering opzien naar de opgerichte afgoden van volksvooruitgang, emancipatie, inspraak en mondialisme? Hier ligt voor het volk geen heil in, maar enkel onheil, want er is buiten Gods inzettingen geen enkel heil voor land en kerk te verwachten. Zullen wij met de trouwelozen meehossen rond de vrijheidsboom, om als prijs voor onze felbegeerde 'vrijheid' te betalen: het opofferen van onze kinderen aan de moloch van de multiculturele maatschappij?

Wie als burgers niet bij God beginnen, komen nooit bij Hem uit, maar riskeren slechts zelfvernietiging. Het voorbeeld van de volksverslinder Bileam mag ons waarschuwen. Wie de gekerstende Nederlandse staatstoestand achter zich heenwerpt, is overgeleverd. Hij zou tevergeefs blijven zoeken naar wegen om te overleven naast en tegenover het werkelijke leven. Wij verwachten buiten Gods wet om geen enkel heil bij volk en kerk, want wie het Woord verwerpt die keert zich automatisch ook tegen zichzelf. Wie zichzelf laten degraderen tot christelijke privé-personen, geven ons volk over aan de afgoden. Maar dit betekent: Wie Neêrlands God berooft van Zijn erfdeel, hebben de dood lief.

Wie droomt dat hij het 'wiel' van de samenleving opnieuw uitvindt, zal wakker worden zodra hij door de moderne humanisten als overbodig nummer aan de kant is gezet. Het is misleidend om de jonge Nederlandse burgers te misvormen tot verlichte massamensen, die slechts 'trots' mogen zijn op wat de progressieve éénpartijleiding hun voorschrijft te denken en te vergeten.