DOOPMEDITATIE

Het kind is een geleend pand van de Heere. De christenheid draagt zorg voor de kinderen. Als ouders bent u de eerste verantwoordelijken. Daarna volgen andere gezagsdragers, deze ontheffen de ouders niet van hun eed, maar zij bevestigen de leer der ouders. Heel de gemeente staat om een kind heen, om steun te geven aan de opvoeding waar dat nodig mag zijn. Hierin is een schaapskudde tot voorbeeld voor de mensen. Wanneer een roofdier de kudde binnengedrongen is, sluiten de schapen zich nauw aan één om het verscheurende dier dood te drukken.

De ouders zijn als eersten verantwoordelijk voor het onderwijs en de opvoeding van hun kinderen. Kunt u het aan? Zijn wij hiertoe in staat? De taak van ouders en overheden is: regeren, aanmoedigen, opdat het kind in staat gesteld zal worden om zelfstandig de doop-eed te volgen. God geve Zijn Geest aan de kinderen, opdat zij een godzalige opvoeding ontvangen, en in de Heere Jezus Christus opgroeien mogen, in Wie zij gewassen en geheiligd zijn door Zijn bloed en geest.

Ouders en andere gezagsdragers hebben een omvangrijke taak, laten wij nuchter zijn. Hun taak is niet slechts om te schuiven met getallen, want regeren is meer dan alleen zorg dragen voor spaarcentjes. Het is meer dan alleen de schatkist veilig stellen. Regeren is: de persoon, het volk, het bezit, de eredienst en het geloof veilig te stellen, en zich aan de Nederlandse geloofseed te houden. Het geloof dat eenmaal aan de vaderen overgeleverd is wordt door ons niet aangepast of ingekort, maar onveranderd verdedigd. Want onze godsdienst is geen autonoom omgaan met 'een' traditie (met een piepkleine t), zoals spotters de traditie kleineren. Maar integendeel, de traditie die onze vaderen ontvingen staat gelijk aan onze eigen geloofseed, die één is met het leven. De kroonrechten van Christus zijn niet onderhevig aan onrustige theologische en kerkpolitieke modes. Er bestaat maar één eed op aarde, van het begin van de mensheid, toen God Zijn Heilige Geest in hun midden plaatste, tot in der eeuwigheid. De onveranderlijke verbondsbeloften en verbondsdreigingen laten ons zien dat wij in zonden ontvangen en geboren zijn, en hoe de Heere op Zijn wijze voor een stil en gerust leven zorgt in gerechtigheid, geloof, godzaligheid, vrede en eerbaarheid. Het eerste wat in het leven van een pasgeboren kind nodig is, is: een verbond met God aan te gaan. Daarbij is de Heere de Eerste, en dat blijft Hij in alle vreugden en moeiten. De Heere helpt, Hij zegt Zijn hulp toe in de doop. Het zijn de weldaden van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest die wij leren kennen bij het Offer. God biedt Zichzelf aan in de doop, Zijn stem bant de onvrede uit. Hij zorgt dat er zijn die het inwendig verstaan.

De Heere is de Eerste. En nu hebt u door het ja-woord mogen uitspreken dat Hij Zijn hulp toezegt. Alle beloften Gods zijn in Christus ja en amen. Het antwoord op Gods beloften is: geloof door de Heilige Geest gewerkt. Het geloof is geen toevoegsel, maar 'slechts' een weerklank, een volgzaamheid, een leven, een doen. Het is realiteit. In het ja-woord van de doopouders wordt allereerst de belofte van God gehoord. Wie in de Naam des Heeren het ja-woord uitspreekt, die bevestigt dat de drieënige God spreekt, om Zijn hulp te doen ervaren door Zijn volk. Het ja-woord bij God vandaan betekent dat de doopouders belijden dat zij de zegen van de Heere ontvangen om die uit te delen. Dat God hierbij het begin is, dat omhelzen arme zondaren van harte, en zij bekennen, met ootmoed en vreugde, dat zij door genade niet zonder God willen. Doch gij, mij ziel, het ga zo't wil... Na het ja-woord moeten wij leren om voor Gods aangezicht te zwijgen, met een heilig zwijgen, dan gaan we zien wat Hij verder doet tot onze vernieuwing. Het ja-woord dat in de Naam des Heeren door de ouders uitgesproken wordt, wijst ons allereerst op God. En vervolgens betekent het ja-woord ook dat wij en onze kinderen God nodig hebben vanwege alles wat ons ontbreekt aan geestelijke en tijdelijke behoeften. In het ja-woord klinkt verder nog door dat God Zijn Woord door de ouders en andere onderwijzers laat inscherpen bij de kinderen. Een rotstekening in een grot kan best begonnen zijn met potloodstreepjes, maar later kwam de beitel er aan te pas. Al dieper en dieper worden goede gewoonten ingesleten, totdat het kind in staat is om recht te doen. Het recht is er, het valt samen met de waarheid. Zelfbeschikkingsrecht betekent: je bent nu oud genoeg om het recht te doen, om de eed te volgen van geslacht op geslacht. Zelfbeschikkingsrecht betekent dus niet dat het ons toekomt om het recht te vervangen door namaakideeën, want dat is: onrecht verzinnen. Rechtsvervanging is altijd rechtsverstoring. Maatschappijvernieuwende warhoofden in deze tijd beijveren zich om onze kinderen te beroven van de 'ingesleten' goede gewoonten. Misdadig is dat, in één woord! Het inslijten van de geboden des HEEREN geeft kracht en houvast. Het bevel van God is zuiver, het bekeert de ziel. Het maakt ons verlangend naar volkomen gehoorzaamheid. Het bedroeft ons dat ons geloof en onze ijver voor de Heere mankementen vertonen. Maar God staat er boven, Hij aanschouwt moeite en verdriet. Zie het Lam Gods, Christus neemt schulden over, zoals Hij ons heeft leren doen naar elkaar toe door Zijn genade.

Ouders en overheden hebben dezelfde taak, want de regelgeving is één. Naast de regels zijn geen tegengestelde 'regels' te verzinnen, want dat is bedrog, opstand. Alleen wat regel is, dat is en blijft regel. En het wordt met liefde, kracht en wijsheid gehandhaafd in huizen, gezinnen, dorpen, steden, scholen, regeringen en burgermaatschappijen. Het kwade moet worden weerstaan en uitgedelgd. God bevestigt Zijn onfeilbare Woord en gebod in de doop. Het goede en het weerhoudende is onmisbaar om het kwade in de gezinnen te weerstaan en om het goede te zoeken. Gewen u toch aan de Heere en heb vrede, daardoor zal het goede u overkomen. Laat de twijfel niet toe, ban de onvrede uit, leef uit de christelijke wortels. Kom voor Gods aanschijn alle volken, kom met deze belijdenis, kom met de Hogepriester van onze belijdenis.