WAT IS EEN NATIONALE SYNODE? [1]

De PKinN-leider ds. G. de Fijter (Kampen) pleitte dezer dagen voor een 'nationale synode'. Wat bezielt hem? Immers De Fijter heeft in 2003 juist meegewerkt om de volkskerk af te schaffen, en daarmee de nationale synode. Het is in deze tijd mode om je als minderheidje voor te doen. De PKinN heeft als pluralistische denominatie gebroken met de oude, bestaande nationale synode. Wat beweegt De Fijter om het bijeenkomen van een specifiek 'nationale synode' voor te stellen? Zelfs al zou De Fijter niet doelbewust kunnen bezig zijn, hij is wel bezig met namaak. En namaakgehoorzaamheid vernietigt de samenleving. Wat is dat voor een 'natie' in de natie?

Voorheen noemden de voormannen van het conciliair proces een dergelijke massale bijeenkomst gewoon een 'kerkendag'. In het licht daarvan rijst de vraag waarom anno 2008 de natie er bij gesleept wordt? Immers een werkelijk nationale synode zou moeten zijn: de eedgetrouwe gekerstende natie in kerkelijke vergadering bijeen bijeengeroepen. De werkelijke nationale synode is algemeen geldig, want de volkskerk is katholiek, dat wil zeggen heeft betrekking op allen. De Fijter heeft echter wat anders voor ogen, bij hem is het een willekeurige massa denominaties en sekten aan wie hij de eer geeft om zichzelf in de plaats van de bestaande eedgetrouwe, gekerstende natie tot ongenormeerde pluralistische 'natie' te verheffen.

Door de oproep van De Fijter wordt ons onze bestaande wettige nationale synode afgenomen. Wederrechtelijk werkt hij er aan om ons onder een vreemde noemer te scharen. De Fijter zou makkelijk kunnen aanvoeren dat de staat dit al voor hem geregeld heeft, maar hij is zelf dan toch maar handlanger en uitvoerder gebleken in 2003 en thans. Blijkbaar moet de pluralistische beweging de nationale kerk in haar greep houden. De christelijke kerk en de Nederlandse geloofseed worden hiermee uitgeschakeld. Een nationale synode, in de ware betekenis van het woord, moet in de mond van De Fijter een vloek zijn, want een natie bezit natuurlijke samenhang. Maar wat interesseert De Fijter het geordende leven naar recht? Hij plaatst zijn gedachte boven het recht, zodat de nieuwe 'nationale synode' bestaat uit mensen in dialoog bijeen. Ik verneem hier de bindende formule van het pluralisme. Hierdoor ontneemt De Fijter ons de nationale vrede, en hij legt de kerk onder de namaakscepter van de gelijkheidsregering. De nieuwe 'synode' ligt onder het dictaat van de nieuwe gelijkheidsstaat. Hun 'synode' komt op basis van gelijkheidsgeloof bijeen, immers je behoeft slechts trouw te betonen aan de gelijkheid, dan mag je 'jouw' mening ventileren. Dit is een vorm van on-nederlandse baäldienst op eigen houtje, los van volk, schepping, Nederlandse geloofseed en kerkrecht.

Het is niet onduidelijk wat De Fijter doet. Onder een vals vaandel brengt hij een nietig vergaderingetje bijeen die geen andere samenhang vertoont dan die van de prullenbak, (maar intussen kan dit clubje -democratisch- wel 'het geheel' gaan vertegenwoordigen, net zoals wij zien bij het arrogante anonieme 'burgerinitiatief' dat per computer de stad Kampen de heilige dag des Heeren afneemt).

Waarover zal een 'nationale synode' volgens De Fijter moeten praten? De agenda is al bekend, er zijn twee gesprekspunten. De aanwezigen moeten nadenken over: Hoe kunnen zij samen Jezus Christus dienen en hoe kunnen zij samen missionair optreden. Blijkbaar is God de Vader niet in tel, het horen van het Woord en het afleggen van de geloofseed zijn gepasseerde stations in deze consumptiesfeer, want jij bepaalt zelf hoe jij gelooft en kiest, of niet. Zelfgenot, zelfexpressie en zelfverwijt zijn de drie geboden van het moderne gedragssysteem. Maar er is één voorwaarde, en die is dat je elkaar aanvaardt als aanhangers van- en activisten voor de nationale 'christus'.

Kennelijk vormen de deelnemers samen de 'nationale kerk'. Deze verdringt de oude nationale volkskerk van haar plaats. De supervergadering van De Fijter is anti-volkskerk, anti-geloofseed, anti-verbond, anti-orde en anti-formulieren van enigheid, maar staat onder het dictaat van de eedbrekende neutraliteit. Onder het mom dat ieder 'zichzelf' is, regeert de pluralistische voorzittershamer. Wie mee wil tellen, moet de modieuze houding van religieus zelfgenot, zelfexpressie en zelfbeschuldiging aannemen. Het voorstel voor een nieuwe 'synode' veronderstelt dat het gelijkheidsdenken natiebreed de achterban regeert. Kennelijk moeten de laatste resten van het christendom ontkend worden door de maatschappijvernieuwers. De nieuwe 'synode' is niet nationaal, want zij sluit de oude natie buiten.

Tegenover de namaakvergadering van De Fijter staat de werkelijke nationale synode. Wat betekent dat? De nationale synode is het gekerstende volk dat volgens eed en plicht in heilige vergadering bijeen is om het geloof te belijden, maar niet om de leer af te schaffen, de eigen belijdenis te relativeren, de tucht los te laten, of het gezag te grabbel te gooien. De werkelijke nationale synode belijdt het rechtzinnige geloof, terwijl zij alles wat daarmee niet in overeenstemming is verwerpt. De wettige synode heeft betrekking op alle leden van de gekerstende natie. De nationale synode bestaat al, niemand kan deze rechtmatig passeren met een namaakbijeenkomst.

Wat is dan het verschil? Bij een PKinN telt slechts de mening van een vrije, gepluraliseerde, geïndoctrineerde massa. Geen objectieve geloofseed, maar losse 'bezinning'. Aan de gemobiliseerde menigte wordt nu een onoverzichtelijk werkelijkheidsbeeld opgedrongen: hoe meer meningen in dialoog bij elkaar, hoe beter. De heilsstaat maakt (zoals elke militante ideologie) de meeste kans van slagen in een crisistoestand. Eerst de orde verloochenen, en dan dictatuur vestigen. In plaats van het geloof te verdedigen, moet je de mensen manoeuvreren in een positie van ootmoedspassiviteit. Als het vroeger 'allemaal maar niks' was, geven mensen zich makkelijker over aan de fabel van het nieuwe Nederland met zijn nationale namaakkerk.

Wat is de kerk? Het is volgens De Fijter een gemeenschap, die door Jezus Christus is bijeengebracht. Met zijn definitie heeft De Fijter de autoritaire toon gezet. Niemand wage het om te twijfelen aan de goedheid van zijn bedoeling, anders pleeg je immers heiligschennis. Nu zien we het grote Babel dat De Fijter in aanbouw heeft. Wie zou niet vol ontzag het oor neigen? Daarom heeft De Fijter ook geen reden om de vergadering van een wat bescheidener naam te voorzien, zoals b.v. 'kerkendag' of 'opwekkingsconferentie' o.i.d. (niet dat dit inhoudelijk verschil maakt, want het is allemaal even geel en groen). Doch als het een 'nationale synode' gaat heten, dan blijkt dat de PKinN-ideologie niet vrijblijvend is, want er is geen duimbreed grond waar de exclusieve pluralist (of post-modernist) niet van zegt: Dat is van mij! Ze hebben de oude nationale waarden juist opzij gezet, en het rechtvaardige volk verstoten. Maar slippendrager, dweper, activist, dromer en fantast zijn welkom. Dit is strijdig met de synodale rechtsorde.

Onze nationale monarchie en nationale synode behoren exclusief toe aan God en het oude bestaande corpus christianum (het christelijke rijk), in samenhang met alle andere christelijke naties van Europa. De landsvorsten dragen het gezag, zij verdedigen het vaderland conform het oude, bestaande recht tegen opstand, geloofsafval en landverraad. Elk land heeft zijn nationale synode, ieder gewest heeft zijn gewestelijke synode, en er zijn ook rijkssynoden, maar dit zijn stuk voor stuk vergaderingen van het volk dat ambtelijk vertegenwoordigd is onder de Nederlandse geloofseed en dat bindende besluiten neemt naar recht. Het plan van De Fijter is alles behalve een nationale synode, hij is met scheurmakerij bezig.

De Fijter miskent de werkelijke nationale synode. Door zijn doen koppelt hij de synode los van het volksleven, van de oude orde en van het onveranderlijke, objectieve christendom. Een echte synode is een vaderlandse zaak, en is niet iets van groepen die wat leuzen roepen, of die zich inzetten voor het behoud van de moderniteit, of die op het Malieveld op een hoorn lopen te blazen. De Fijter schendt het recht door een 'vijfde colonne' te introduceren als nationale synode. Hierdoor maakt hij dezelfde fout als de nationaal-socialistische Deutsche Christen die in de jaren-'30 van de 20e eeuw hun 'nationale kerk' in plaats van de eedgetrouwe bestaande kerk wilden stellen. De oprichting van een nieuwe 'nationale kerk' is al op zichzelf een terzijdestelling van de christelijke kerk en het rechtzinnige christelijke geloof als zodanig. [Lees hiervoor: M. Niemöller, De laatste 28 preeken in 1936-1937 te Berlijn-Dahlem, o.a. pag. 166, 209 vv.]

[slot volgt]

Ds. H. Oussoren