GEEN NIEUWE WERKELIJKHEID

Om te zien wat voor grote strijd wij hebben samen met de kerk van alle tijden en plaatsen hoeven we slechts onze Bijbel op te slaan. Of het nu Richteren is of Openbaring, steeds weten we; wij staan niet buiten de oude werkelijkheid, er is geen nieuwe 'werkelijkheid' aangebroken, het gehele Woord maakt deel uit van deze werkelijk­heid van mensen en beesten. Het Oude Testa­ment behoort bij ons gehele leven, mits we daar goed in staan. Het is niet goed om het Oude Testament alleen maar dienstbaar te maken voor denkconstructies, waarmee afstand zou worden gedaan van de eenheid van het leven, van het christelijke gemenebest en de oude werkelijkheid. Het is niet goed om het geloofsleven los te maken van de werkelijkheid. Een verinnerlijkte geloofswerkelijkheid stelt zich gemakkelijk tegenover het geheel van schepping, verantwoordelijkheid, verbond, samenleving, het Nederlandse volk, de kerk en de oude rechtsorde.

Het laatste Bijbelboek verhaalt van de dingen die te gebeuren staan, en daaruit blijkt dat de oude daden van de Heere niet hebben opgehouden te bestaan. Er bestaat geen neutraal levensterrein en er is geen neutrale tijdsperiode op aarde aanwezig. Wij moeten God God leren laten. Het is atheïstisch om vaag te hopen dat God in bepaalde tijden en op bepaalde levensterreinen géén God is. Het gebeurt helaas maar al te vaak, wanneer het christe­lijke geloof losgemaakt wordt van de waarheid in het algemeen, door middel van een opgelegde “neutraliteit” die wederrechtelijk is ingevoerd. Hierdoor worden de geboden van de Heere verlaagd tot christelijke principes waar zogeheten niet-christenen zogenaamd geen boodschap aan hebben. De bindende en verbindend kracht van het gebod gaat teloor. Vervolgens nemen (religieus gekleurde) atheïstische, kunstmatige waarden en normen de overhand, en chris­tenen ondergaan de schadelijke invloed ervan, zij passen zich aan, respecteren het kwaad, en worden gesple­ten persoonlijkheden. Het gevaar dreigt dat christenen vervolgens de bestaande orde afzweren en er hun neo-evangelicale idealen voor in de plaats stellen. Dan worden bijbelse zaken zoals vrede en gerechtigheid anders ingekleurd en vervolgens tegenover het geheel van de goede bestaande orde neergezet. Hierdoor verwatert het krachtige geloof nog verder, en de samenleving verliest samenhang en bescherming. De eer is weggenomen. En de revolutionaire grondwet en Kerkorde-’51 zijn wederrechtelijk ingevoerd. Krachtens onze oude geloofseed moeten wij alle wederrechtelijke machtsaanspraken verwerpen, en krachtens onze roeping opkomen voor het verbond en de oude plichten en rechten.

In de 17e eeuw kwam een Mastenbroekse landbouwer om het leven doordat zijn collega hem een mestvork aangaf die, vanwege een onverwachte beweging, hem in de halsslagader raakte. Er volgde vrijwel onmiddellijk de dood. De man door wie het ongeval met dodelijk afloop veroorzaakt was ging vrijuit, zij hadden elkaar niet gehaat, maar zelfs in dat geval besloot de kerkenraad dat hij het met de nabestaanden in orde zou maken en dat dàn door hem weer aan het Heilig Avondmaal kon worden deelgenomen. In die tijd kon je niet ontsnappen naar tien 'andere' kerkgenootschappen (alsof dan de onvoldane liefdeschuld niet blijft), zodat er geen andere weg begaanbaar is dan de rechte, de eenvoudige, de Bijbelse weg. Dat is de weg van tot elkaar gaan in liefde. Dit staat finaal tegenover de weg van zelfbeklag, zelfhandhaving en zelfrechtvaardiging ten koste van de goede verstandhouding, zoals het bij een hartelijke christen past als versiering. Daar bloeit de christenheid van op. Op de tegenovergestelde, onbegaanbare weg groeit echter gevaarvolle verwarring. Dit voorbeeld trof mij gedurende de laatste tijd. Er liggen nu anno april 2006 heftige maanden achter ons, waarin helaas niet ontbraken de tekenen die door de apostel Paulus beschreven zijn in het derde hoofdstuk van de tweede Timotheüs-brief, met name de verzen 1 tot 5. Het wangedrag van de mensen in de laatste dagen zal onrust en verwarring opleveren, want er is geen openheid, geen ronde erkenning, mensen zijn niet recht door zee, maar rechtvaardigen zichzelf, nemen het niet nauw met de waarheid, gaan roekeloos om met de eer en het goed gerucht van de naasten, geven een stomp in de rug van hun opzieners, en strooien vervolgens elkaar zand in de ogen om op die manier overeind te komen. Mensen doen alsof zoiets niet opvalt, en alsof we verder kunnen zonder voor vereffening te hebben gezorgd. Stapt u ten aanzien van elkaar vooral niet over zulke zaken heen die de wijngaard bederven. Laat niemand onrecht aanvaarden, maar bestraf de zonden in elkaars aangezicht naar de aanwijzingen van de Heilige Schrift. Heb een afkeer van het boze en hang het goede aan. Laat een ontsporing ons tot droefheid zijn, stap er niet overheen alsof er niets ligt, totdat er gehoor zal zijn.