MONDELINGE TOELICHTING OP BEZWAARSCHRIFT 21 maart 2003

Utrecht, Pniëlkerk, 9 september 2003

Weleerwaarde, eerwaarde, geleerde en zeergeleerde heren,

Ik sluit mij aan bij wat andere sprekers voor mij gezegd hebben, en ik vraag uw aandacht voor een reden van bezwaar die nog niet aan de orde is geweest. Het gaat om het karakter van de kerk als volkskerk, de verhouding van de volkskerk tot volk en vorstenhuis. De verhouding van een afgescheiden kerkgenootschap tot volk en vorstenhuis is van een gans andere orde van de verhouding van de Nederlandse Hervormde Kerk, als volkskerk, tot volk en vorstenhuis. Nog afgezien van de grondslagkwestie is hier de gezagsvraag. Het gezag is in gevaar. Hoewel bij voorbeeld Politie en Bewakingsdienst een aantal dezelfde dingen doen, en ook elkaar in zekere zin bij kunnen staan, kunnen Politie en Bewakingsdienst nimmer fuseren of federeren, omdat de eindverantwoordelijkheid nooit gedeeld kan worden tussen gezag en niet-gezag. De regering kan geen gezag delen met buurtverenigingen of actiegroepen.

De geestelijke verantwoordelijkheid ligt alleen bij de volkskerk, de gesepareerde noodker­ken onttrekken zich in Kuyperiaanse zin aan de volkskerk en mitsdien aan plaats, taak en gezag van de volkskerk. Immers de afgescheiden kerkgenootschappen willen, hetzij uit nood of uit principe, alleen een plaats los van de staat. Alleen de Nederlandse Hervormde Kerk is op de oude plaats gebleven, verantwoordelijkheid dragend voor de geslachten, pastoraal, diaconaal enz. Hoewel de gesepareerde noodkerken getolereerd zijn in de staatswetten, blijven deze noodkerken wegens het verbond ressorteren onder de volkskerk. Nadat de nood werd geacht voorbij te zijn lieten de Gereformeerde Kerken in Hersteld Verband zich weer opnemen in de volkskerk. Toen was er sprake van instroom in de oude 'bedding', maar geen nieuwe bedding, want dat verdraagt zich niet met de staatkundige en kerkelijke constellatie van volkeren en naties! Immers een nieuwe 'bedding' zou niet de hervormde zijn maar de separatische, revolutionaire 'kerkelijke' bedding!

Maar '1796' dan? Antwoord: de revolutie heeft geen einde gemaakt aan het bestaan van de volkskerk. Ook allerlei regels die later werden vervangen (zoals '1816') deden niets af aan de status van de volkskerk.

Als natie worden wij geregeerd bij de gratie Gods. Wie deze God is, komt ondubbelzinnig tot uiting in de Unie van Utrecht van 1579, de grondslag van onze natie. De Unie van Utrecht bepaalt dat de gereformeerde godsdienst landsgodsdienst is. God is de Drieënige God, Die door onze Vorstin beleden wordt zoals verwoord in onze nederlandse hervormde belijdenisgeschrif­ten: Vader, Zoon en Heilige Geest. Zonder de volkskerk wordt het onduidelijk wie er bedoeld is met de God bij Wiens gratie wij worden geregeerd.

Elk volk heeft maar één volkskerk. De hervormde godsdienst is onze landsgodsdienst, het is geen vrije-voorkeurs-religie voor wie dit wil. De hervormde belijdenis heeft sinds de Unie van Utrecht publieke zeggingskracht en werkings­kracht. Gesteld dat Hare Majesteit niet hervormd was maar tot een afgescheiden kerkgenootschap zou behoren, dan was hààr geloofsbelijdenis niet bepalend voor haar regeren van ons volk. Nu is dit echter wel het geval. Maar de afgescheiden kerkformaties zijn 'getolereerde' vrije noodkerken, los van de staat.

Het plan tot aanvaarding van een andere kerkorde impliceert verraad ten aanzien van de ware christelijke religie, met vernietiging van de publieke volkskerk. Er is geen sprake van dat er "drie stromin­gen" elk zichzelf kunnen blijven in een grote bedding, want de PKN-bedding is niet hervormd maar afgescheiden van karakter. Overgang van nederlandse hervormde lidmaten naar een 'kerk' IN Nederland (in casu een 'PKN') is derhalve overgang vanuit de volkskerk naar een vrije kerk, en is mitsdien afscheiding van de Schrift- en belijdenisgetrouwe hervormde constellatie van kerk, volk en vorstenhuis.

Ieder volk op aarde heeft een religie, hetzij een afgodische, of een toewijding aan God in gezuiverde eredienst. Ons volk beleefde in de Middeleeuwen een overgang van de zwarte Wodan naar de witte Christus, mitsdien staat ons volk nu in een heilig verbond, en als landskerk maakt zij deel uit van de kerk der eeuwen. Nooit en te nimmer is de landskerk tot "vrije" kerk "in" onze staat gedegradeerd en getransformeerd, hetgeen ook onmogelijk is, hoewel Abraham Kuyper (1837-1920) dit voorstond. Het hele SoW-plan is wel naar het hart der Kuyperianen, maar het is strijdig met onzer landen staat en met onze volkskerk.

Ik noem nu de staatsrechtelijke pendant van het hervormde kerkrecht. Dan zien wij het volgende. Het is onmogelijk dat een de meerderheid in de nederlandse regering besluiten kan om het nederland­se volk op te heffen, en om vervolgens het bestaande nederlandse volk over te hevelen naar een nieuwe, alternatieve maatschappij in (!) Nederland, welke 'nieuwe maatschappij' een 'vereniging' zou zijn van allerhande organisaties, autonome groepen, verenigingen en actiegroepen, die, uit vrije wil, 'samen met' de nederlandse volksinstantie zich onderling her- of verenigen in een nieuw verband. Dit soort samengang is onmogelijk omdat de instanties totaal ongelijkwaardig zijn. Dit toch te doen zou vernietiging van het gezag inhouden, en derhalve: anarchie. Welnu, aangezien de Nederlandse Hervormde Kerk géén vrije kerk is, is een fusie of federatie met gesepareerde kerkgenootschappen en noodkerken onwettig. Afgescheiden kerkge­nootschappen kunnen alleen maar zich in de volkskerk laten 'wederopnemen' (vgl. dissertatie van H. Oostenbrink-Evers, p. 211.)

Wie de volkskerk wil vervangen door een vrijwilligerskerk, die vernietigt de volkskerk en schept een woestijn waarin elke autonome individu zich uit vrije wil met anderen verenigt tot een zelfbewuste, vrije kerk in de natie. Dit SoW-streven ligt in het verlengde van de antihervormde lijn van Kuyper voornoemd.

Het is niet waar dat er iets van het hervormde overblijft, want er kunnen -in nederlands hervormde zin- geen 'Nederland­se hervormde gemeenten' bestaan zonder de Nederlandse Hervormde Kerk. Een 'hervormde gemeente in Nederland' zonder hervormde kerk-naam is een ontmanteling van de hervormde status en een vernìetiging van de Nederlandse Hervormde Kerk.

De Nederlandse hervormde status en kerkregering is theocratisch en christocratisch van aard, want de Nederlandse Hervormde Kerk is het nederlandse volk in heilige vergadering aan de drieënige God toegewijd door toe-eigening van de zijde van de verkiezende en roepende God aller genade. Heel de nederlandse natie staat in een verbond met God. Het verbond betekent dat de kerk der eeuwen in Israël is ingelijfd. Israël is volkskerk. Alle christelijke volkskerken zijn katholiek, d.w.z. hebben betrekking op allen. De volkskerken staan ecclesiologisch alle vrije kerkgenoot­schapsideeën tegen.

Een vrije, losse kerk zoals de Gereformeerde Kerken in Nederland en de PKN, loochenen hun verantwoordelijkheid als volkskerk, zij beperken zich tot de bij hun organisatie aangesloten lidmaten. De volkskerk echter weet zich vanouds diaconaal en pastoraal verantwoordelijk voor heel het volk. Een van het volk los staande 'kerkorde' als die van de PKN bewijst daarom per se het verraad en de overgave van de kerk aan een alsdan neutrale, godloze staat, die alsdan geregeerd wordt door een Vorstin wier belijdenis alsdan gedegradeerd is tot privé-mening, zodat alsdan haar plaats als dienares van het Goddelijke verbond van alle christelijk gezag is beroofd en ontdaan. Het SoW-plan is ook niet minder dan landverraad.

Als iemand Nederlander is, zijn z'n kinderen het ook, ook al gedraagt hun vader zich nog zo in strijd met de wet. Hij behoudt ondanks alles zijn nederlanderschap, en hij heeft er recht op dat zijn nageslacht ook onder nederlands gezag opgroeit. Welnu, zo ook geldt terzake: Is iemand nederlands hervormd, dan heeft zijn nageslacht automatisch recht op hervormd kerkelijk opzicht vanwege het verbond. Dit laatste wordt door de gesepareerde kerkgenootschappen ontkend, omdat zij zich meer baseren op persoonlijke belijdenis dan op het onvervreemdbare goddelijke recht op de nageslachten vanwege het verbond. De gesepareerde kerkgenootschappen willen de volksker­kelijke verantwoordelijkheid voor heel en volk en voor alle nageslachten beslist niet dragen. Zij beperken zich welbewust tot hun kring van welbewuste belijders. Daarmee ondergraven de afgescheide­nen het goddelijke recht, en zij baseren zich meer op de belijdende geloofsdaad van de mens. De afgescheiden kerkgenootschappen willen wel 'missionair' staan tegenover de overheid, maar zij erkennen zich niet als volkskerk verbonden met volk en vorstenhuis, daarom blijft er afstand en beperkt de afgescheiden kerkelijke verantwoordelijkheid zich tot de eigen kring; in praktische zin is men welbewust bezig om de eigen kring te verstevigen en uit te bouwen. Wij ontmoeten hierin de typisch afgescheiden gedachte van 'soevereiniteit in eigen kring'. Deze gedachte was er af bij de afgescheidenen en wordt thans gepropageerd door het verraderlijke SoW-plan.

Een hervormde synode die beweert dat wanneer de volkskerk ontbreekt, toch elke individu naar believen voor een 'gereformeerd belijden' mag kiezen, spreekt en handelt bedrieglijk, want het is zeer anti-hervormd om bij mensen aan te dringen op een 'eigen' positiebepaling. Zulke dwang tot positiekeuze is geënt op het revolutionaire vrije-wilsdenken. De door de synode voorgespiegelde grotere toekomstige 'vrijheid' is niet meer dan de 'vrijheid' van de Franse Revolutie, die bestaat uit gelijkheidsdwang en onvrijheid. Het verraderlijke SoW-plan staat enkel in dienst van de heidense tolerantie-maatschappij, en impliceert het spotten met God en godsdienst. Het onwettige SoW-plan dient slechts het politieke doel van de godvijandigen. Het SoW-plan betekent het einde van het christelijke geweten en de gewetensvrijheid. De synode tracht ons volk en vorstenhuis over te leveren aan ideologieën die allen toch onlijdig zijn en strijdig zijn met onzer landen staat. Het SoW-plan betekent destabilisatie en zelfvernieti­ging van volk en vorstenhuis. Het SoW-plan schept opening voor godvijandige machten om hun heidense leer of ideologie alhier te vestigen en het christendom te vernietigen.

Het kernverschil tussen de Nederlandse Hervormde Kerk is dat de SoW-kerk niet naast maar ònder een alsdan godloze, dat is afgodische overheid zich heeft geplaatst, en dat door de verraderlij­ke anti-volkskerk-groep en zogeheten 'neutralen' in de synode. De door de SoW-groep thans gewenste plaats van hun PKN is precies dezelfde plaats die thans wordt ingenomen door de GKN, zij het met dit verschil, dat de GKN nu nog staat onder een overheidsgezag dat gere­geerd wordt bij de gratie van God, Wiens Naam beleden wordt zoals verwoord in de hervorm­de belijdenisgeschrif­ten. In tegenstelling tot de Gereformeerde Kerken in Nederland heeft de Nederlandse Hervormde Kerk zich nooit (behoeven te) laten registreren bij de hoge overheid, hetgeen voor een volkskerk ook belachelijk zou zijn immers, want vanwege de band met het openbare gezag is de NHK de publieke kerk. Registratie van de volkskerk bij de overheid zou net zo dwaas zijn als wanneer de nederlandse staat zich moest laten registreren bij de volkskerk. Maar het gemene van het SoW-plan is dat het separatistische afscheidingsdenken in termen van 'vrije' kerk, niet zal worden opgeheven maar juist zal worden geconsolideerd en uitgebreid naar heel het hervormde volk en vorstenhuis toe, hetgeen kerkrechtelijk en staatsrechtelijk gezien verraderlijk en onwettig is. Het is een leugen wanneer de schijn wordt gewekt door de synode dat de hervormden vrij blijven, want de werkelijkheid van de verraderlijke SoW-kerkorde is dat heel het volk en het vorstenhuis ondergebracht worden in een nieuw separatistisch kerksysteem dat los staat van het volk en dat daarom de allerergste vorm van afscheiding is.

Er is in de voorliggende boze, verraderlijke SoW-plannen helemaal geen sprake van een eerlijke fusie, wat ook niet eens kan, maar integendeel beoogt het onwettige SoW-plan niet anders dan om de NHK volledig, principieel, theologisch en juridisch te ontmantelen. Men tracht de NHK te ontdoen van haar statuur, zodat wij als volk beroofd dreigen te worden van de ons volk en vorstenhuis rechtens toekomende volkskerk. Het beëindigen van de volkskerk betekent een onwettige verbreking van het corpus christianum, het breken van het verbond, het omverwerpen van de altaren en het doden der profeten. Voorts betekent het een schadelijke terugval, vanuit de heilzame orde van het verbond, naar een subjectieve mengelmoes van emotionele en religieuze oergevoelens op 'vrijwillige' basis.

Samenvattend, het thans gepropageerde onwettige SoW-plan impliceert:

- voorbereiding van capitulatie en overgave van volk, vorstenhuis en kerk aan atheïsme en heidendom;

- secularisatie van het leven van heel het volk;

- propaganda voor relativisme en humanisme;

- ondermijning van de regering bij de gratie van de Drieënige God; Vader, Zoon en Heilige Geest;

- destabilisatie van volk en vorstenhuis; moet de inhuldiging van de vorst of vorstin in de toekomst in een privé-kerkgebouw plaatsvinden in plaats van in de landskerk? Zou u zulke gezagsondermij­ning niet bedroeven en ongedaan maken?

- opening naar heidense dictatuur, ideologie, terreur en dwang op basis van massameningen;

- revolutie en anarchie; men wil de NHK kerk-af maken en degraderen tot vereniging, zodat beoogd wordt om de landsgodsdienst -in strijd met haar karakter- te verslaven en onderhorig te maken aan de revolutiewetgeving van een 'neutrale' god-vijandige antidiscriminatie-religie van de staat. Daarin poogt men de volkskerk op te heffen, de landsgodsdienst te doen verdwijnen, om vervol­gens de alsdan resterende pseudo-religie der SoW-drijvers tot privé-mening van vrije-wils-mensen onder het juk te brengen van de dwangmatige afgoden Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap van de anti-discriminatie-maatschappij. De leidende gedachte is die van de huidige gesepareerde kerkge­noot­schappen, en hun privé-positie ten uiterste doorgevoerd, onder het juk van een revolutionair regiem, happend in het aas van een vals genaamde vrijheid volgens welke men zichzelf groot maakt met zijn eigen 'geloof' in plaats van onderworpen te blijven aan de leer der volkskerk zoals omschreven in de nederlandse hervormde belijdenisgeschriften der Reforma­tie.

Dit alles raakt heel de natie en heel de kerk.

De volkskerk (waarvan er maar één kan zijn per volk) is überhaupt niet vervangbaar door een privé-organisatie zoals een 'PKN', omdat dit laatste is: een Privé-kerk in Nederland, in welke privé-kerk het afhangt van onze eigen vrije wil of wij tot kerk gerekend willen worden. Deze keuzevrijheid is even dwaas en onmogelijk als een Nederlander er voor mag kiezen om tot een 'volk in Nederland' gerekend te worden of niet.

Ooit constateerde een heiden het volgende: Waaraan kun je zien of een cultuur de ondergang nabij is? Hij gaf als antwoord: Als een volk zijn religie gaat veranderen.

Gelet op het publieke karakter van de NHK, aanwezig in de grondslagen van het bestaan­de kerkrecht en staatsrecht, in de normale onderlinge verhoudingen, dient de SoW-sekterij teniet gedaan te worden, vergezeld met toepassing van adequate tuchtmaatregelen op de bestrijders van de volkskerk en van het vorstenhuis. Met beroep op de grondslagen van het recht van volk en kerk dient het onwettige synodale besluit ongedaan te worden verklaard.

Ds. H. Oussoren