DVD: DIGITAAL VERDERF

Opmars dvd’s lijkt niet meer te stuiten’, zo kopte onlangs het Reformatorisch Dagblad. Vorig jaar gingen maar liefst 13,9 miljoen dvd-schijfjes met een gemiddelde verkoopprijs van 21 euro over de toonbank. Een onvoorstelbaar hoog aantal. In ons land zijn kennelijk de dvd’s al razend populair. Dat neemt niet weg dat een deel van de Waakt-lezers zich zullen afvragen wat een dvd eigenlijk is en een nog groter deel waarschijnlijk niet zal weten dat aan het hebben van dvd-apparatuur ook gevaren van verleiding verbonden zijn. Daarom willen we trachten om in dit artikel een en ander helder te krijgen.

De letters ‘dvd’ staan voor digital versatile disc (digitale veelzijdige schijf). De dvd is de opvolger van de cd (compact disc), de waarschijnlijk bij eenieder wel bekende ronde, zilverkleurige schijf die eerst uitsluitend voor het vastleggen en afspelen van muziek werd gebruikt, maar thans in combinatie met de computer voor veel meer toepassingen ingezet wordt, waaronder het opslaan en verspreiden van software, computerspelletjes, encyclopedieën, telefoongidsen, catalogi, apparatuurhandleidingen, korte stukjes film, etc. Op het oog is een dvd-schijf vrij moeilijk van een cd-schijf te onderscheiden, de kleur en afmetingen zijn namelijk precies hetzelfde. Het verschil zit hem echter in de opslagcapaciteit. Kan op een cd 650 megabyte aan gegevens (geluid, tekst of beeld) weggeschreven worden, op een dvd past (afhankelijk van het type) 4,7 gigabyte tot maximaal 17 gigabyte gegevens. Dit is dus zeven tot zesentwintig maal zoveel als op een cd. Deze enorm grote opslagcapaciteit maakt de dvd-schijf tot een ideaal opslagmedium voor videofilms, want het vastleggen van een ellenlange reeks filmbeelden (een videofilm kan gemakkelijk een uur of nog langer duren) met bij voorkeur een kwalitatief hoge resolutie (dat is: met scherpe beelden) vergt heel veel geheugen. Hiervoor is de 650 megabyte opslagcapaciteit van een cd helemaal niet toereikend. Tot voor enkele jaren geleden, toen er nog vrijwel geen dvd’s verkrijgbaar waren, was men voor het thuis afdraaien van tv- en bioscoopfilms dan ook voornamelijk aangewezen op de videorecorder waarin videobanden werden gedraaid. En nog steeds kunnen videobanden in winkels gekocht of tegen betaling in videotheken in winkels en openbare bibliotheken geleend worden. Naar verwachting zal deze apparatuur echter steeds meer verdrongen worden door de dvd-apparatuur, onder andere omdat de beeldkwaliteit van een dvd-video beter is en vele nieuwe computers al standaard een dvd-drive ingebouwd hebben gekregen. Overigens zijn er naast de in de computer ingebouwde dvd-drives, ook losse dvd-spelers te koop die in combinatie met een tv of in combinatie met een beeldscherm en speakers gebruikt kunnen worden. De laatstgenoemde combinatie wordt bijvoorbeeld toegepast in auto’s. We citeren uit een advertentie: ‘Uw autorit was nog nooit zo aangenaam. Voortaan kunt u in de auto genieten van dvd-films. Lange ritten worden opeens weer aangenaam en uw kinderen hoort u niet meer. Wij hebben voor u namelijk een uniek all-in-one pakket samengesteld; een (…) kleurenscherm met geïntegreerde speakers en een dvd-speler’.

De hierbij benodigde dvd-schijfjes met voornamelijk tot vermaak en tijdverdrijf dienende films, zijn inmiddels op tal van plaatsten in ons land te koop of tegen een relatief klein bedrag in videotheken en openbare bibliotheken te leen. De inhoud van die films is over het algemeen allerbedroevendst. Vaak is al op de hoes waarin een dvd-schijfje verkocht of uitgeleend wordt, te zien dat de betreffende dvd-film de toets van Gods Woord helemaal niet kan doorstaan. Ze bestaan voor 90 procent uit seks en geweld. Dvd-schijfjes met zulk een verwerpelijke inhoud worden in Nederland gretig en in groten getale afgenomen. Bewust plaatsten we daarom ter waarschuwing boven dit artikel de titel: “Dvd: digitaal verderf!”. De grote opmars van dit digitaal verderf is tekenend voor ons land en onze tijd. En helaas lijkt het dvd-gebeuren ook de gereformeerde gezindte niet voorbij te gaan. Het feit dat veel videofilms dubieus tot zeer dubieus van inhoud waren, was een van de belangrijkste redenen waarom velen die de tv afwezen, ook de videorecorder buiten de deur hebben gehouden. Nu dreigt echter de videorecorder in het jasje van een dvd-drive of dvd-speler alsnog een plaats in onze gezinnen te veroveren. Is de dvd-apparatuur eenmaal binnen, dan is de verleiding groot om deze apparatuur ook voor het bekijken van films in te zetten. Vooral op onze jongeren oefent het bekijken van films een grote aantrekkingskracht uit. De eerste film die zij bekijken zal meestal nog wel tamelijk onschuldig zijn, maar dit gaat in het algemeen van kwaad tot erger. En daar de jongeren hun dvd’s onder elkaar uitwisselen, hebben ouders er vaak ook geen of pas laat erg in waar hun kinderen naar kijken. Zo stroomt geleidelijk aan het digitale verderf onze gezinnen binnen. Daarom is het zeer aan te raden om geen dvd-speler of computer met dvd-drive aan te schaffen. Temeer daar het hebben van dvd-apparatuur voor een gezin beslist niet noodzakelijk is. Schaft men deze apparatuur wel aan, dan brengt men zich moedwillig in verleiding en geeft men aan het water opening. De psalmdichter zegt: ‘k Heb mij gewacht die wegen in te slaan, die mij van ’t spoor der deugd verbijst’ren zouden (Psalm 119: 51m)! Onze bede mocht hierbij wel geduriglijk zijn (Psalm 119: 67a):

Maak in Uw woord mijn gang en treden vast, Opdat ik mij niet van Uw paân moog’ keren; En wordt mijn vlees door ’t kwade licht verrast, Ai, laat het mij toch nimmer overheren.